Isaiah 52:1–10

1 Consurge, consurge, induere fortitudine tua, Sion!

induere vestimentis gloriæ tuæ,

Jerusalem, civitas Sancti,

quia non adjiciet ultra ut pertranseat per te

incircumcisus et immundus.

2 Excutere de pulvere, consurge;

sede, Jerusalem!

solve vincula colli tui,

captiva filia Sion.

3 Quia hæc dicit Dominus:

Gratis venundati estis,

et sine argento redimemini.

4 Quia hæc dicit Dominus Deus:

In Ægyptum descendit populus meus in principio, ut colonus esset ibi,

et Assur absque ulla causa calumniatus est eum.

5 Et nunc quid mihi est hic, dicit Dominus,

quoniam ablatus est populus meus gratis?

Dominatores ejus inique agunt, dicit Dominus,

et jugiter tota die nomen meum blasphematur.

6 Propter hoc sciet populus meus nomen meum

in die illa:

quia ego ipse qui loquebar, ecce adsum.

7 Quam pulchri super montes pedes annuntiantis

et prædicantis pacem;

annuntiantis bonum,

prædicantis salutem,

dicentis Sion:

Regnabit Deus tuus!

8 Vox speculatorum tuorum: levaverunt vocem,

simul laudabunt,

quia oculo ad oculum videbunt

cum converterit Dominus Sion.

9 Gaudete, et laudate simul,

deserta Jerusalem,

quia consolatus est Dominus populum suum;

redemit Jerusalem.

10 Paravit Dominus brachium sanctum suum

in oculis omnium gentium;

et videbunt omnes fines terræ

salutare Dei nostri.