Isaiah 42:1–7

1 Ecce servus meus, suscipiam eum;

electus meus, complacuit sibi in illo anima mea:

dedi spiritum meum super eum:

judicium gentibus proferet.

2 Non clamabit, neque accipiet personam,

nec audietur vox ejus foris.

3 Calamum quassatum non conteret,

et linum fumigans non extinguet:

in veritate educet judicium.

4 Non erit tristis, neque turbulentus,

donec ponat in terra judicium;

et legem ejus insulæ exspectabunt.

5 Hæc dicit Dominus Deus,

creans cælos, et extendens eos;

firmans terram, et quæ germinant ex ea;

dans flatum populo qui est super eam,

et spiritum calcantibus eam:

6 Ego Dominus vocavi te in justitia,

et apprehendi manum tuam,

et servavi te:

et dedi te in fœdus populi,

in lucem gentium,

7 ut aperires oculos cæcorum,

et educeres de conclusione vinctum,

de domo carceris sedentes in tenebris.