4 Et dices ad eos:

Hæc dicit Dominus:

Numquid qui cadit non resurget?

et qui aversus est non revertetur?

5 Quare ergo aversus est populus iste in Jerusalem

aversione contentiosa?

Apprehenderunt mendacium,

et noluerunt reverti.

6 Attendi, et auscultavi:

nemo quod bonum est loquitur;

nullus est qui agat pœnitentiam super peccato suo,

dicens: Quid feci?

Omnes conversi sunt ad cursum suum,

quasi equus impetu vadens ad prælium.

7 Milvus in cælo cognovit tempus suum:

turtur, et hirundo, et ciconia custodierunt tempus adventus sui:

populus autem meus non cognovit judicium Domini.

8 Quomodo dicitis: Sapientes nos sumus,

et lex Domini nobiscum est?

vere mendacium operatus est stylus mendax scribarum!

9 Confusi sunt sapientes;

perterriti et capti sunt:

verbum enim Domini projecerunt,

et sapientia nulla est in eis.

10 Propterea dabo mulieres eorum exteris,

agros eorum hæredibus,

quia a minimo usque ad maximum

omnes avaritiam sequuntur:

a propheta usque ad sacerdotem

cuncti faciunt mendacium.

11 Et sanabant contritionem filiæ populi mei ad ignominiam,

dicentes: Pax, pax!

cum non esset pax.

12 Confusi sunt, quia abominationem fecerunt:

quinimmo confusione non sunt confusi,

et erubescere nescierunt.

Idcirco cadent inter corruentes:

in tempore visitationis suæ corruent, dicit Dominus.

13 Congregans congregabo eos, ait Dominus.

Non est uva in vitibus, et non sunt ficus in ficulnea:

folium defluxit,

et dedi eis quæ prætergressa sunt.