22 Convertimini, filii revertentes,

et sanabo aversiones vestras.

Ecce nos venimus ad te:

tu enim es Dominus Deus noster.

23 Vere mendaces erant colles,

et multitudo montium:

vere in Domino Deo nostro salus Israël.

24 Confusio comedit laborem patrum nostrorum ab adolescentia nostra:

greges eorum, et armenta eorum,

filios eorum, et filias eorum.

25 Dormiemus in confusione nostra,

et operiet nos ignominia nostra:

quoniam Domino Deo nostro peccavimus nos, et patres nostri,

ab adolescentia nostra usque ad diem hanc:

et non audivimus vocem Domini Dei nostri.

4 1 Si reverteris, Israël, ait Dominus,

ad me convertere:

si abstuleris offendicula tua a facie mea,

non commoveberis.

2 Et jurabis: Vivit Dominus in veritate, et in judicio, et in justitia:

et benedicent eum gentes,

ipsumque laudabunt.

3 Hæc enim dicit Dominus viro Juda et Jerusalem:

Novate vobis novale,

et nolite serere super spinas.

4 Circumcidimini Domino,

et auferte præputia cordium vestrorum,

viri Juda, et habitatores Jerusalem:

ne forte egrediatur ut ignis indignatio mea,

et succendatur, et non sit qui extinguat,

propter malitiam cogitationum vestrarum.

5 Annuntiate in Juda, et in Jerusalem auditum facite:

loquimini, et canite tuba in terra,

clamate fortiter, et dicite:

Congregamini, et ingrediamur civitates munitas.

6 Levate signum in Sion;

confortamini, nolite stare:

quia malum ego adduco ab aquilone,

et contritionem magnam.

7 Ascendit leo de cubili suo,

et prædo gentium se levavit:

egressus est de loco suo ut ponat terram tuam in solitudinem:

civitates tuæ vastabuntur,

remanentes absque habitatore.

8 Super hoc accingite vos ciliciis;

plangite, et ululate:

quia non est aversa ira furoris Domini a nobis.