1 Spiritus Domini super me,

eo quod unxerit Dominus me;

ad annuntiandum mansuetis misit me,

ut mederer contritis corde,

et prædicarem captivis indulgentiam,

et clausis apertionem;

2 ut prædicarem annum placabilem Domino,

et diem ultionis Deo nostro;

ut consolarer omnes lugentes,

3 ut ponerem lugentibus Sion,

et darem eis coronam pro cinere,

oleum gaudii pro luctu,

pallium laudis pro spiritu mœroris;

et vocabuntur in ea fortes justitiæ,

plantatio Domini ad glorificandum.

4 Et ædificabunt deserta a sæculo,

et ruinas antiquas erigent,

et instaurabunt civitates desertas,

dissipatas in generationem et generationem.

5 Et stabunt alieni, et pascent pecora vestra,

et filii peregrinorum agricolæ et vinitores vestri erunt.

6 Vos autem sacerdotes Domini vocabimini:

Ministri Dei nostri, dicetur vobis,

fortitudinem gentium comedetis,

et in gloria earum superbietis.

7 Pro confusione vestra duplici et rubore,

laudabunt partem suam;

propter hoc in terra sua duplicia possidebunt,

lætitia sempiterna erit eis.

8 Quia ego Dominus diligens judicium,

et odio habens rapinam in holocausto;

et dabo opus eorum in veritate,

et fœdus perpetuum feriam eis.

9 Et scient in gentibus semen eorum,

et germen eorum in medio populorum;

omnes qui viderint eos cognoscent illos,

quia isti sunt semen cui benedixit Dominus.

10 Gaudens gaudebo in Domino,

et exsultabit anima mea in Deo meo,

quia induit me vestimentis salutis,

et indumento justitiæ circumdedit me,

quasi sponsum decoratum corona,

et quasi sponsam ornatam monilibus suis.

11 Sicut enim terra profert germen suum,

et sicut hortus semen suum germinat,

sic Dominus Deus germinabit justitiam

et laudem coram universis gentibus.

62 1 Propter Sion non tacebo,

et propter Jerusalem non quiescam,

donec egrediatur ut splendor justus ejus,

et salvator ejus ut lampas accendatur.

2 Et videbunt gentes justum tuum,

et cuncti reges inclytum tuum;

et vocabitur tibi nomen novum,

quod os Domini nominabit.

3 Et eris corona gloriæ in manu Domini,

et diadema regni in manu Dei tui.

4 Non vocaberis ultra Derelicta,

et terra tua non vocabitur amplius Desolata;

sed vocaberis, Voluntas mea in ea,

et terra tua Inhabitata,

quia complacuit Domino in te,

et terra tua inhabitabitur.

5 Habitabit enim juvenis cum virgine,

et habitabunt in te filii tui;

et gaudebit sponsus super sponsam,

et gaudebit super te Deus tuus.

6 Super muros tuos, Jerusalem, constitui custodes;

tota die et tota nocte

in perpetuum non tacebunt.

Qui reminiscimini Domini, ne taceatis,

7 et ne detis silentium ei,

donec stabiliat et donec ponat Jerusalem

laudem in terra.

8 Juravit Dominus in dextera sua,

et in brachio fortitudinis suæ:

Si dedero triticum tuum ultra

cibum inimicis tuis;

et si biberint filii alieni vinum tuum

in quo laborasti.

9 Quia qui congregant illud, comedent,

et laudabunt Dominum;

et qui comportant illud, bibent

in atriis sanctis meis.

10 Transite, transite per portas,

præparate viam populo:

planum facite iter, eligite lapides,

et elevate signum ad populos.

11 Ecce Dominus auditum fecit

in extremis terræ:

Dicite filiæ Sion:

Ecce Salvator tuus venit;

ecce merces ejus cum eo,

et opus ejus coram illo.

12 Et vocabunt eos, Populus sanctus,

redempti a Domino;

tu autem vocaberis, Quæsita civitas,

et non Derelicta.

63 1 Quis est iste, qui venit de Edom,

tinctis vestibus de Bosra?

iste formosus in stola sua,

gradiens in multitudine fortitudinis suæ?

Ego qui loquor justitiam,

et propugnator sum ad salvandum.

2 Quare ergo rubrum est indumentum tuum,

et vestimenta tua sicut calcantium in torculari?

3 Torcular calcavi solus,

et de gentibus non est vir mecum;

calcavi eos in furore meo,

et conculcavi eos in ira mea:

et aspersus est sanguis eorum super vestimenta mea,

et omnia indumenta mea inquinavi.

4 Dies enim ultionis in corde meo;

annus redemptionis meæ venit.

5 Circumspexi, et non erat auxiliator;

quæsivi, et non fuit qui adjuvaret:

et salvavit mihi brachium meum,

et indignatio mea ipsa auxiliata est mihi.

6 Et conculcavi populos in furore meo,

et inebriavi eos in indignatione mea,

et detraxi in terram virtutem eorum.