31 1 Et factum est in anno undecimo, tertio mense, una mensis: factum est verbum Domini ad me, dicens: 2 Fili hominis, dic Pharaoni regi Ægypti et populo ejus:

Cui similis factus es in magnitudine tua?

3 ecce Assur quasi cedrus in Libano,

pulcher ramis, et frondibus nemorosus, excelsusque altitudine,

et inter condensas frondes elevatum est cacumen ejus.

4 Aquæ nutrierunt illum;

abyssus exaltavit illum:

flumina ejus manabant in circuitu radicum ejus,

et rivos suos emisit ad universa ligna regionis.

5 Propterea elevata est altitudo ejus super omnia ligna regionis,

et multiplicata sunt arbusta ejus,

et elevati sunt rami ejus præ aquis multis.

6 Cumque extendisset umbram suam,

in ramis ejus fecerunt nidos omnia volatilia cæli:

et sub frondibus ejus genuerunt omnes bestiæ saltuum,

et sub umbraculo illius habitabat cœtus gentium plurimarum.

7 Eratque pulcherrimus in magnitudine sua,

et in dilatatione arbustorum suorum:

erat enim radix illius juxta aquas multas.

8 Cedri non fuerunt altiores illo in paradiso Dei;

abietes non adæquaverunt summitatem ejus,

et platani non fuerunt æquæ frondibus illius:

omne lignum paradisi Dei non est assimilatum illi,

et pulchritudini ejus.

9 Quoniam speciosum feci eum,

et multis condensisque frondibus,

et æmulata sunt eum omnia ligna voluptatis

quæ erant in paradiso Dei.

10 Propterea hæc dicit Dominus Deus:

Pro eo quod sublimatus est in altitudine,

et dedit summitatem suam virentem atque condensam,

et elevatum est cor ejus in altitudine sua:

11 tradidi eum in manu fortissimi gentium:

faciens faciet ei:

juxta impietatem ejus ejeci eum.

12 Et succident eum alieni,

et crudelissimi nationum,

et projicient eum super montes:

et in cunctis convallibus corruent rami ejus,

et confringentur arbusta ejus in universis rupibus terræ:

et recedent de umbraculo ejus omnes populi terræ,

et relinquent eum.

13 In ruina ejus habitaverunt omnia volatilia cæli,

et in ramis ejus fuerunt universæ bestiæ regionis.

14 Quam ob rem non elevabuntur in altitudine sua omnia ligna aquarum,

nec ponent sublimitatem suam inter nemorosa atque frondosa,

nec stabunt in sublimitate sua omnia quæ irrigantur aquis:

quia omnes traditi sunt in mortem ad terram ultimam,

in medio filiorum hominum,

ad eos qui descendunt in lacum.

15 Hæc dicit Dominus Deus:

In die quando descendit ad inferos, induxi luctum:

operui eum abysso,

et prohibui flumina ejus,

et coërcui aquas multas:

contristatus est super eum Libanus,

et omnia ligna agri concussa sunt.

16 A sonitu ruinæ ejus commovi gentes

cum deducerem eum ad infernum

cum his qui descendebant in lacum:

et consolata sunt in terra infima

omnia ligna voluptatis egregia atque præclara in Libano,

universa quæ irrigabantur aquis.

17 Nam et ipsi cum eo descendent in infernum ad interfectos gladio:

et brachium uniuscujusque sedebit sub umbraculo ejus

in medio nationum.

18 Cui assimilatus es, o inclyte atque sublimis inter ligna voluptatis?

ecce deductus es cum lignis voluptatis ad terram ultimam:

in medio incircumcisorum dormies,

cum eis qui interfecti sunt gladio:

ipse est Pharao, et omnis multitudo ejus,

dicit Dominus Deus.