Psalm 139:1–13

1 In finem. Psalmus David.

2 Eripe me, Domine, ab homine malo;

a viro iniquo eripe me.

3 Qui cogitaverunt iniquitates in corde,

tota die constituebant prælia.

4 Acuerunt linguas suas sicut serpentis;

venenum aspidum sub labiis eorum.

5 Custodi me, Domine, de manu peccatoris,

et ab hominibus iniquis eripe me.

Qui cogitaverunt supplantare gressus meos:

6 absconderunt superbi laqueum mihi.

Et funes extenderunt in laqueum;

juxta iter, scandalum posuerunt mihi.

7 Dixi Domino: Deus meus es tu;

exaudi, Domine, vocem deprecationis meæ.

8 Domine, Domine, virtus salutis meæ,

obumbrasti super caput meum in die belli.

9 Ne tradas me, Domine, a desiderio meo peccatori:

cogitaverunt contra me;

ne derelinquas me, ne forte exaltentur.

10 Caput circuitus eorum:

labor labiorum ipsorum operiet eos.

11 Cadent super eos carbones;

in ignem dejicies eos:

in miseriis non subsistent.

12 Vir linguosus non dirigetur in terra;

virum injustum mala capient in interitu.

13 Cognovi quia faciet Dominus judicium inopis,

et vindictam pauperum.