Proverbs 13:1–14

1 Filius sapiens doctrina patris;

qui autem illusor est non audit cum arguitur.

2 De fructu oris sui homo satiabitur bonis:

anima autem prævaricatorum iniqua.

3 Qui custodit os suum custodit animam suam;

qui autem inconsideratus est ad loquendum, sentiet mala.

4 Vult et non vult piger;

anima autem operantium impinguabitur.

5 Verbum mendax justus detestabitur;

impius autem confundit, et confundetur.

6 Justitia custodit innocentis viam,

impietas autem peccatorem supplantat.

7 Est quasi dives, cum nihil habeat,

et est quasi pauper, cum in multis divitiis sit.

8 Redemptio animæ viri divitiæ suæ;

qui autem pauper est, increpationem non sustinet.

9 Lux justorum lætificat:

lucerna autem impiorum extinguetur.

10 Inter superbos semper jurgia sunt;

qui autem agunt omnia cum consilio, reguntur sapientia.

11 Substantia festinata minuetur;

quæ autem paulatim colligitur manu, multiplicabitur.

12 Spes quæ differtur affligit animam;

lignum vitæ desiderium veniens.

13 Qui detrahit alicui rei, ipse se in futurum obligat;

qui autem timet præceptum, in pace versabitur.

Animæ dolosæ errant in peccatis:

justi autem misericordes sunt, et miserantur.

14 Lex sapientis fons vitæ,

ut declinet a ruina mortis.