Micah 7:1–6

1 Væ mihi, quia factus sum sicut qui colligit in autumno racemos vindemiæ!

non est botrus ad comedendum,

præcoquas ficus desideravit anima mea.

2 Periit sanctus de terra,

et rectus in hominibus non est:

omnes in sanguine insidiantur;

vir fratrem suum ad mortem venatur.

3 Malum manuum suarum dicunt bonum:

princeps postulat, et judex in reddendo est;

et magnus locutus est desiderium animæ suæ,

et conturbaverunt eam.

4 Qui optimus in eis est, quasi paliurus,

et qui rectus, quasi spina de sepe.

Dies speculationis tuæ, visitatio tua venit:

nunc erit vastitas eorum.

5 Nolite credere amico,

et nolite confidere in duce:

ab ea quæ dormit in sinu tuo custodi claustra oris tui.

6 Quia filius contumeliam facit patri,

et filia consurgit adversus matrem suam:

nurus adversus socrum suam,

et inimici hominis domestici ejus.