Isaiah 57:3–14

3 Vos autem accedite huc,

filii auguratricis,

semen adulteri et fornicariæ.

4 Super quem lusistis?

super quem dilatastis os,

et ejecistis linguam?

Numquid non vos filii scelesti,

semen mendax,

5 qui consolamini in diis

subter omne lignum frondosum,

immolantes parvulos in torrentibus,

subter eminentes petras?

6 In partibus torrentis pars tua;

hæc est sors tua:

et ipsis effudisti libamen,

obtulisti sacrificium.

Numquid super his non indignabor?

7 Super montem excelsum et sublimem

posuisti cubile tuum,

et illuc ascendisti

ut immolares hostias.

8 Et post ostium, et retro postem,

posuisti memoriale tuum.

Quia juxta me discooperuisti,

et suscepisti adulterum, dilatasti cubile tuum,

et pepigisti cum eis fœdus;

dilexisti stratum eorum

manu aperta.

9 Et ornasti te regi unguento,

et multiplicasti pigmenta tua.

Misisti legatos tuos procul,

et humiliata es usque ad inferos.

10 In multitudine viæ tuæ laborasti;

non dixisti: Quiescam.

Vitam manus tuæ invenisti;

propterea non rogasti.

11 Pro quo sollicita timuisti,

quia mentita es,

et mei non es recordata,

neque cogitasti in corde tuo?

Quia ego tacens et quasi non videns,

et mei oblita es.

12 Ego annuntiabo justitiam tuam,

et opera tua non proderunt tibi.

13 Cum clamaveris, liberent te congregati tui,

et omnes eos auferet ventus,

tollet aura.

Qui autem fiduciam habet mei, hæreditabit terram,

et possidebit montem sanctum meum.

14 Et dicam: Viam facite, præbete iter; declinate de semita,

auferte offendicula de via populi mei.