Isaiah 49:14–26

14 Et dixit Sion: Dereliquit me Dominus,

et Dominus oblitus est mei.

15 Numquid oblivisci potest mulier infantem suum,

ut non misereatur filio uteri sui?

Etsi illa oblita fuerit,

ego tamen non obliviscar tui.

16 Ecce in manibus meis descripsi te;

muri tui coram oculis meis semper.

17 Venerunt structores tui;

destruentes te et dissipantes a te exibunt.

18 Leva in circuitu oculos tuos, et vide:

omnes isti congregati sunt, venerunt tibi.

Vivo ego, dicit Dominus,

quia omnibus his velut ornamento vestieris,

et circumdabis tibi eos quasi sponsa;

19 quia deserta tua, et solitudines tuæ,

et terra ruinæ tuæ,

nunc angusta erunt præ habitatoribus;

et longe fugabuntur qui absorbebant te.

20 Adhuc dicent in auribus tuis

filii sterilitatis tuæ:

Angustus est mihi locus;

fac spatium mihi ut habitem.

21 Et dices in corde tuo:

Quis genuit mihi istos?

ego sterilis et non pariens,

transmigrata, et captiva;

et istos quis enutrivit?

ego destituta et sola;

et isti ubi erant?

22 Hæc dicit Dominus Deus:

Ecce levabo ad gentes manum meam,

et ad populos exaltabo signum meum:

et afferent filios tuos in ulnis,

et filias tuas super humeros portabunt.

23 Et erunt reges nutritii tui,

et reginæ nutrices tuæ;

vultu in terram demisso adorabunt te,

et pulverem pedum tuorum lingent.

Et scies quia ego Dominus,

super quo non confundentur qui exspectant eum.

24 Numquid tolletur a forti præda?

aut quod captum fuerit a robusto, salvum esse poterit?

25 Quia hæc dicit Dominus:

Equidem, et captivitas a forti tolletur,

et quod ablatum fuerit a robusto, salvabitur.

Eos vero qui judicaverunt te, ego judicabo,

et filios tuos ego salvabo.

26 Et cibabo hostes tuos carnibus suis,

et quasi musto, sanguine suo inebriabuntur,

et sciet omnis caro

quia ego Dominus salvans te,

et redemptor tuus fortis Jacob.