Isaiah 47:1–8

1 Descende, sede in pulvere,

virgo filia Babylon:

sede in terra; non est solium

filiæ Chaldæorum,

quia ultra non vocaberis

mollis et tenera.

2 Tolle molam, et mole farinam;

denuda turpitudinem tuam;

discooperi humerum, revela crura,

transi flumina.

3 Revelabitur ignominia tua,

et videbitur opprobrium tuum;

ultionem capiam, et non resistet mihi homo.

4 Redemptor noster, Dominus exercituum nomen illius,

Sanctus Israël.

5 Sede tacens, et intra in tenebras,

filia Chaldæorum,

quia non vocaberis ultra

domina regnorum.

6 Iratus sum super populum meum:

contaminavi hæreditatem meam,

et dedi eos in manu tua:

non posuisti eis misericordias;

super senem aggravasti jugum tuum valde.

7 Et dixisti: In sempiternum ero domina.

Non posuisti hæc super cor tuum,

neque recordata es novissimi tui.

8 Et nunc audi hæc delicata,

et habitans confidenter,

quæ dicis in corde tuo:

Ego sum, et non est præter me amplius;

non sedebo vidua,

et ignorabo sterilitatem.