Isaiah 30:1–17

1 Væ filii desertores, dicit Dominus,

ut faceretis consilium, et non ex me,

et ordiremini telam, et non per spiritum meum,

ut adderetis peccatum super peccatum;

2 qui ambulatis ut descendatis in Ægyptum,

et os meum non interrogastis,

sperantes auxilium in fortitudine Pharaonis,

et habentes fiduciam in umbra Ægypti!

3 Et erit vobis fortitudo Pharaonis in confusionem,

et fiducia umbræ Ægypti in ignominiam.

4 Erant enim in Tani principes tui,

et nuntii tui usque ad Hanes pervenerunt.

5 Omnes confusi sunt super populo qui eis prodesse non potuit:

non fuerunt in auxilium et in aliquam utilitatem,

sed in confusionem et in opprobrium.

6 Onus jumentorum austri.

In terra tribulationis et angustiæ

leæna, et leo ex eis,

vipera et regulus volans;

portantes super humeros jumentorum divitias suas,

et super gibbum camelorum thesauros suos,

ad populum qui eis prodesse non poterit.

7 Ægyptus enim frustra et vane auxiliabitur.

Ideo clamavi super hoc: Superbia tantum est, quiesce.

8 Nunc ergo ingressus, scribe ei super buxum,

et in libro diligenter exara illud,

et erit in die novissimo

in testimonium usque in æternum.

9 Populus enim ad iracundiam provocans est:

et filii mendaces,

filii nolentes

audire legem Dei;

10 qui dicunt videntibus: Nolite videre,

et aspicientibus: Nolite aspicere nobis ea quæ recta sunt;

loquimini nobis placentia:

videte nobis errores.

11 Auferte a me viam;

declinate a me semitam;

cesset a facie nostra

Sanctus Israël.

12 Propterea hæc dicit Sanctus Israël: Pro eo quod reprobastis verbum hoc,

et sperastis in calumnia et in tumultu,

et innixi estis super eo;

13 propterea erit vobis iniquitas hæc

sicut interruptio cadens,

et requisita in muro excelso,

quoniam subito, dum non speratur, veniet contritio ejus.

14 Et comminuetur sicut conteritur lagena figuli

contritione pervalida,

et non invenietur de fragmentis ejus testa

in qua portetur igniculus de incendio,

aut hauriatur parum aquæ de fovea.

15 Quia hæc dicit Dominus Deus, Sanctus Israël:

Si revertamini et quiescatis, salvi eritis;

in silentio et in spe erit fortitudo vestra.

Et noluistis,

16 et dixistis: Nequaquam,

sed ad equos fugiemus:

ideo fugietis;

et: Super veloces ascendemus:

ideo velociores erunt qui persequentur vos.

17 Mille homines a facie terroris unius;

et a facie terroris quinque fugietis,

donec relinquamini

quasi malus navis in vertice montis,

et quasi signum super collem.