Isaiah 25:1–9

1 Domine, Deus meus es tu;

exaltabo te, et confitebor nomini tuo:

quoniam fecisti mirabilia,

cogitationes antiquas fideles. Amen.

2 Quia posuisti civitatem in tumulum,

urbem fortem in ruinam, domum alienorum:

ut non sit civitas,

et in sempiternum non ædificetur.

3 Super hoc laudabit te populus fortis;

civitas gentium robustarum timebit te:

4 quia factus es fortitudo pauperi,

fortitudo egeno in tribulatione sua,

spes a turbine,

umbraculum ab æstu;

spiritus enim robustorum

quasi turbo impellens parietem.

5 Sicut æstus in siti,

tumultum alienorum humiliabis;

et quasi calore sub nube torrente,

propaginem fortium marcescere facies.

6 Et faciet Dominus exercituum

omnibus populis in monte hoc

convivium pinguium,

convivium vindemiæ,

pinguium medullatorum,

vindemiæ defæcatæ.

7 Et præcipitabit in monte isto

faciem vinculi colligati super omnes populos,

et telam quam orditus est super omnes nationes.

8 Præcipitabit mortem in sempiternum;

et auferet Dominus Deus

lacrimam ab omni facie,

et opprobrium populi sui auferet

de universa terra:

quia Dominus locutus est.

9 Et dicet in die illa:

Ecce Deus noster iste;

exspectavimus eum, et salvabit nos;

iste Dominus, sustinuimus eum:

exsultabimus, et lætabimur in salutari ejus.