Isaiah 2:1–10

1 Verbum quod vidit Isaias, filius Amos, super Juda et Jerusalem.

2 Et erit in novissimis diebus:

præparatus mons domus Domini

in vertice montium,

et elevabitur super colles;

et fluent ad eum omnes gentes,

3 et ibunt populi multi, et dicent:

Venite, et ascendamus ad montem Domini,

et ad domum Dei Jacob;

et docebit nos vias suas,

et ambulabimus in semitis ejus,

quia de Sion exibit lex,

et verbum Domini de Jerusalem.

4 Et judicabit gentes,

et arguet populos multos;

et conflabunt gladios suos in vomeres,

et lanceas suas in falces.

Non levabit gens contra gentem gladium,

nec exercebuntur ultra ad prælium.

5 Domus Jacob, venite,

et ambulemus in lumine Domini.

6 Projecisti enim populum tuum,

domum Jacob,

quia repleti sunt ut olim,

et augures habuerunt ut Philisthiim,

et pueris alienis adhæserunt.

7 Repleta est terra argento et auro,

et non est finis thesaurorum ejus.

8 Et repleta est terra ejus equis,

et innumerabiles quadrigæ ejus.

Et repleta est terra ejus idolis;

opus manuum suarum adoraverunt,

quod fecerunt digiti eorum.

9 Et incurvavit se homo,

et humiliatus est vir;

ne ergo dimittas eis.

10 Ingredere in petram, et abscondere in fossa humo

a facie timoris Domini, et a gloria majestatis ejus.