Isaiah 51:12–52:12

12 Ego, ego ipse consolabor vos.

Quis tu, ut timeres ab homine mortali,

et a filio hominis qui quasi fœnum ita arescet?

13 Et oblitus es Domini, factoris tui,

qui tetendit cælos et fundavit terram;

et formidasti jugiter tota die

a facie furoris ejus qui te tribulabat,

et paraverat ad perdendum.

Ubi nunc est furor tribulantis?

14 Cito veniet gradiens ad aperiendum;

et non interficiet usque ad internecionem,

nec deficiet panis ejus.

15 Ego autem sum Dominus Deus tuus,

qui conturbo mare, et intumescunt fluctus ejus:

Dominus exercituum nomen meum.

16 Posui verba mea in ore tuo,

et in umbra manus meæ protexi te,

ut plantes cælos, et fundes terram,

et dicas ad Sion: Populus meus es tu.

17 Elevare, elevare,

consurge, Jerusalem,

quæ bibisti de manu Domini

calicem iræ ejus;

usque ad fundum calicis soporis bibisti,

et potasti usque ad fæces.

18 Non est qui sustentet eam,

ex omnibus filiis quos genuit;

et non est qui apprehendat manum ejus,

ex omnibus filiis quos enutrivit.

19 Duo sunt quæ occurrerunt tibi;

quis contristabitur super te?

Vastitas, et contritio, et fames, et gladius;

quis consolabitur te?

20 Filii tui projecti sunt, dormierunt

in capite omnium viarum

sicut oryx illaqueatus,

pleni indignatione Domini,

increpatione Dei tui.

21 Idcirco audi hoc, paupercula,

et ebria non a vino.

22 Hæc dicit dominator tuus Dominus,

et Deus tuus, qui pugnabit pro populo suo:

Ecce tuli de manu tua

calicem soporis,

fundum calicis indignationis meæ:

non adjicies ut bibas illum ultra.

23 Et ponam illum in manu eorum qui te humiliaverunt,

et dixerunt animæ tuæ:

Incurvare, ut transeamus;

et posuisti ut terram corpus tuum,

et quasi viam transeuntibus.

52 1 Consurge, consurge, induere fortitudine tua, Sion!

induere vestimentis gloriæ tuæ,

Jerusalem, civitas Sancti,

quia non adjiciet ultra ut pertranseat per te

incircumcisus et immundus.

2 Excutere de pulvere, consurge;

sede, Jerusalem!

solve vincula colli tui,

captiva filia Sion.

3 Quia hæc dicit Dominus:

Gratis venundati estis,

et sine argento redimemini.

4 Quia hæc dicit Dominus Deus:

In Ægyptum descendit populus meus in principio, ut colonus esset ibi,

et Assur absque ulla causa calumniatus est eum.

5 Et nunc quid mihi est hic, dicit Dominus,

quoniam ablatus est populus meus gratis?

Dominatores ejus inique agunt, dicit Dominus,

et jugiter tota die nomen meum blasphematur.

6 Propter hoc sciet populus meus nomen meum

in die illa:

quia ego ipse qui loquebar, ecce adsum.

7 Quam pulchri super montes pedes annuntiantis

et prædicantis pacem;

annuntiantis bonum,

prædicantis salutem,

dicentis Sion:

Regnabit Deus tuus!

8 Vox speculatorum tuorum: levaverunt vocem,

simul laudabunt,

quia oculo ad oculum videbunt

cum converterit Dominus Sion.

9 Gaudete, et laudate simul,

deserta Jerusalem,

quia consolatus est Dominus populum suum;

redemit Jerusalem.

10 Paravit Dominus brachium sanctum suum

in oculis omnium gentium;

et videbunt omnes fines terræ

salutare Dei nostri.

11 Recedite, recedite; exite inde,

pollutum nolite tangere;

exite de medio ejus; mundamini,

qui fertis vasa Domini.

12 Quoniam non in tumultu exibitis,

nec in fuga properabitis;

præcedet enim vos Dominus,

et congregabit vos Deus Israël.