Zephaniah 2:4–3:8

4 Quia Gaza destructa erit,

et Ascalon in desertum:

Azotum in meridie ejicient,

et Accaron eradicabitur.

5 Væ qui habitatis funiculum maris, gens perditorum!

verbum Domini super vos, Chanaan, terra Philisthinorum;

et disperdam te, ita ut non sit inhabitator.

6 Et erit funiculus maris requies pastorum, et caulæ pecorum;

7 et erit funiculus ejus qui remanserit de domo Juda: ibi pascentur,

in domibus Ascalonis ad vesperam requiescent,

quia visitabit eos Dominus Deus eorum,

et avertet captivitatem eorum.

8 Audivi opprobrium Moab,

et blasphemias filiorum Ammon,

quæ exprobraverunt populo meo,

et magnificati sunt super terminos eorum.

9 Propterea vivo ego, dicit Dominus exercituum, Deus Israël,

quia Moab ut Sodoma erit,

et filii Ammon quasi Gomorrha:

siccitas spinarum, et acervi salis,

et desertum usque in æternum:

reliquiæ populi mei diripient eos,

et residui gentis meæ possidebunt illos.

10 Hoc eis eveniet pro superbia sua,

quia blasphemaverunt et magnificati sunt

super populum Domini exercituum.

11 Horribilis Dominus super eos,

et attenuabit omnes deos terræ:

et adorabunt eum viri de loco suo,

omnes insulæ gentium.

12 Sed et vos, Æthiopes, interfecti gladio meo eritis.

13 Et extendet manum suam super aquilonem, et perdet Assur,

et ponet speciosam in solitudinem,

et in invium, et quasi desertum.

14 Et accubabunt in medio ejus greges, omnes bestiæ gentium;

et onocrotalus et ericius in liminibus ejus morabuntur:

vox cantantis in fenestra,

corvus in superliminari,

quoniam attenuabo robur ejus.

15 Hæc est civitas gloriosa habitans in confidentia,

quæ dicebat in corde suo:

Ego sum, et extra me non est alia amplius:

quomodo facta est in desertum cubile bestiæ?

omnis qui transit per eam sibilabit,

et movebit manum suam.

3 1 Væ provocatrix, et redempta civitas, columba!

2 non audivit vocem,

et non suscepit disciplinam;

in Domino non est confisa,

ad Deum suum non appropinquavit.

3 Principes ejus in medio ejus quasi leones rugientes;

judices ejus lupi vespere, non relinquebant in mane.

4 Prophetæ ejus vesani, viri infideles;

sacerdotes ejus polluerunt sanctum,

injuste egerunt contra legem.

5 Dominus justus in medio ejus non faciet iniquitatem;

mane, mane judicium suum dabit in lucem, et non abscondetur;

nescivit autem iniquus confusionem.

6 Disperdidi gentes,

et dissipati sunt anguli earum;

desertas feci vias eorum,

dum non est qui transeat;

desolatæ sunt civitates eorum,

non remanente viro, neque ullo habitatore.

7 Dixi: Attamen timebis me,

suscipies disciplinam;

et non peribit habitaculum ejus,

propter omnia in quibus visitavi eam:

verumtamen diluculo surgentes corruperunt omnes cogitationes suas.

8 Quapropter exspecta me, dicit Dominus,

in die resurrectionis meæ in futurum:

quia judicium meum ut congregem gentes,

et colligam regna,

et effundam super eos indignationem meam,

omnem iram furoris mei:

in igne enim zeli mei devorabitur omnis terra.