Psalm 68:1–12

1 In finem, pro iis qui commutabuntur. David.

2 Salvum me fac, Deus,

quoniam intraverunt aquæ usque ad animam meam.

3 Infixus sum in limo profundi et non est substantia.

Veni in altitudinem maris, et tempestas demersit me.

4 Laboravi clamans, raucæ factæ sunt fauces meæ;

defecerunt oculi mei, dum spero in Deum meum.

5 Multiplicati sunt super capillos capitis mei

qui oderunt me gratis.

Confortati sunt qui persecuti sunt me

inimici mei injuste;

quæ non rapui, tunc exsolvebam.

6 Deus, tu scis insipientiam meam;

et delicta mea a te non sunt abscondita.

7 Non erubescant in me qui exspectant te, Domine, Domine virtutum;

non confundantur super me qui quærunt te, Deus Israël.

8 Quoniam propter te sustinui opprobrium;

operuit confusio faciem meam.

9 Extraneus factus sum fratribus meis,

et peregrinus filiis matris meæ.

10 Quoniam zelus domus tuæ comedit me,

et opprobria exprobrantium tibi ceciderunt super me.

11 Et operui in jejunio animam meam,

et factum est in opprobrium mihi.

12 Et posui vestimentum meum cilicium;

et factus sum illis in parabolam.