Psalm 48:1–14

1 In finem, filiis Core. Psalmus.

2 Audite hæc, omnes gentes;

auribus percipite, omnes qui habitatis orbem:

3 quique terrigenæ et filii hominum,

simul in unum dives et pauper.

4 Os meum loquetur sapientiam,

et meditatio cordis mei prudentiam.

5 Inclinabo in parabolam aurem meam;

aperiam in psalterio propositionem meam.

6 Cur timebo in die mala?

iniquitas calcanei mei circumdabit me.

7 Qui confidunt in virtute sua,

et in multitudine divitiarum suarum, gloriantur.

8 Frater non redimit, redimet homo:

non dabit Deo placationem suam,

9 et pretium redemptionis animæ suæ.

Et laborabit in æternum;

10 et vivet adhuc in finem.

11 Non videbit interitum,

cum viderit sapientes morientes:

simul insipiens et stultus peribunt.

Et relinquent alienis divitias suas,

12 et sepulchra eorum domus illorum in æternum;

tabernacula eorum in progenie et progenie:

vocaverunt nomina sua in terris suis.

13 Et homo, cum in honore esset, non intellexit.

Comparatus est jumentis insipientibus,

et similis factus est illis.

14 Hæc via illorum scandalum ipsis;

et postea in ore suo complacebunt.