48 1 In finem, filiis Core. Psalmus.

2 Audite hæc, omnes gentes;

auribus percipite, omnes qui habitatis orbem:

3 quique terrigenæ et filii hominum,

simul in unum dives et pauper.

4 Os meum loquetur sapientiam,

et meditatio cordis mei prudentiam.

5 Inclinabo in parabolam aurem meam;

aperiam in psalterio propositionem meam.

6 Cur timebo in die mala?

iniquitas calcanei mei circumdabit me.

7 Qui confidunt in virtute sua,

et in multitudine divitiarum suarum, gloriantur.

8 Frater non redimit, redimet homo:

non dabit Deo placationem suam,

9 et pretium redemptionis animæ suæ.

Et laborabit in æternum;

10 et vivet adhuc in finem.

11 Non videbit interitum,

cum viderit sapientes morientes:

simul insipiens et stultus peribunt.

Et relinquent alienis divitias suas,

12 et sepulchra eorum domus illorum in æternum;

tabernacula eorum in progenie et progenie:

vocaverunt nomina sua in terris suis.

13 Et homo, cum in honore esset, non intellexit.

Comparatus est jumentis insipientibus,

et similis factus est illis.

14 Hæc via illorum scandalum ipsis;

et postea in ore suo complacebunt.

15 Sicut oves in inferno positi sunt:

mors depascet eos.

Et dominabuntur eorum justi in matutino;

et auxilium eorum veterascet in inferno a gloria eorum.

16 Verumtamen Deus redimet animam meam de manu inferi,

cum acceperit me.

17 Ne timueris cum dives factus fuerit homo,

et cum multiplicata fuerit gloria domus ejus:

18 quoniam, cum interierit, non sumet omnia,

neque descendet cum eo gloria ejus.

19 Quia anima ejus in vita ipsius benedicetur;

confitebitur tibi cum benefeceris ei.

20 Introibit usque in progenies patrum suorum;

et usque in æternum non videbit lumen.

21 Homo, cum in honore esset, non intellexit.

Comparatus est jumentis insipientibus,

et similis factus est illis.