Psalm 17:1–15

1 In finem. Puero Domini David, qui locutus est Domino verba cantici hujus, in die qua eripuit eum Dominus de manu omnium inimicorum ejus, et de manu Saul, et dixit:

2 Diligam te, Domine, fortitudo mea.

3 Dominus firmamentum meum, et refugium meum, et liberator meus.

Deus meus adjutor meus, et sperabo in eum;

protector meus, et cornu salutis meæ, et susceptor meus.

4 Laudans invocabo Dominum,

et ab inimicis meis salvus ero.

5 Circumdederunt me dolores mortis,

et torrentes iniquitatis conturbaverunt me.

6 Dolores inferni circumdederunt me;

præoccupaverunt me laquei mortis.

7 In tribulatione mea invocavi Dominum,

et ad Deum meum clamavi:

et exaudivit de templo sancto suo vocem meam;

et clamor meus in conspectu ejus introivit in aures ejus.

8 Commota est, et contremuit terra;

fundamenta montium conturbata sunt, et commota sunt:

quoniam iratus est eis.

9 Ascendit fumus in ira ejus,

et ignis a facie ejus exarsit;

carbones succensi sunt ab eo.

10 Inclinavit cælos, et descendit,

et caligo sub pedibus ejus.

11 Et ascendit super cherubim, et volavit;

volavit super pennas ventorum.

12 Et posuit tenebras latibulum suum;

in circuitu ejus tabernaculum ejus,

tenebrosa aqua in nubibus aëris.

13 Præ fulgore in conspectu ejus nubes transierunt;

grando et carbones ignis.

14 Et intonuit de cælo Dominus,

et Altissimus dedit vocem suam:

grando et carbones ignis.

15 Et misit sagittas suas, et dissipavit eos;

fulgura multiplicavit, et conturbavit eos.