Psalm 138:3–15

3 Intellexisti cogitationes meas de longe;

semitam meam et funiculum meum investigasti:

4 et omnes vias meas prævidisti,

quia non est sermo in lingua mea.

5 Ecce, Domine, tu cognovisti omnia,

novissima et antiqua.

Tu formasti me, et posuisti super me manum tuam.

6 Mirabilis facta est scientia tua ex me;

confortata est, et non potero ad eam.

7 Quo ibo a spiritu tuo?

et quo a facie tua fugiam?

8 Si ascendero in cælum, tu illic es;

si descendero in infernum, ades.

9 Si sumpsero pennas meas diluculo,

et habitavero in extremis maris,

10 etenim illuc manus tua deducet me,

et tenebit me dextera tua.

11 Et dixi: Forsitan tenebræ conculcabunt me;

et nox illuminatio mea in deliciis meis.

12 Quia tenebræ non obscurabuntur a te,

et nox sicut dies illuminabitur:

sicut tenebræ ejus, ita et lumen ejus.

13 Quia tu possedisti renes meos;

suscepisti me de utero matris meæ.

14 Confitebor tibi, quia terribiliter magnificatus es;

mirabilia opera tua, et anima mea cognoscit nimis.

15 Non est occultatum os meum a te, quod fecisti in occulto;

et substantia mea in inferioribus terræ.