13 1 In finem. Psalmus David.

Dixit insipiens in corde suo: Non est Deus.

Corrupti sunt, et abominabiles facti sunt in studiis suis;

non est qui faciat bonum, non est usque ad unum.

2 Dominus de cælo prospexit super filios hominum,

ut videat si est intelligens, aut requirens Deum.

3 Omnes declinaverunt, simul inutiles facti sunt.

Non est qui faciat bonum, non est usque ad unum.

Sepulchrum patens est guttur eorum;

linguis suis dolose agebant.

Venenum aspidum sub labiis eorum,

quorum os maledictione et amaritudine plenum est;

veloces pedes eorum ad effundendum sanguinem.

Contritio et infelicitas in viis eorum,

et viam pacis non cognoverunt;

non est timor Dei ante oculos eorum.

4 Nonne cognoscent omnes qui operantur iniquitatem,

qui devorant plebem meam sicut escam panis?

5 Dominum non invocaverunt;

illic trepidaverunt timore, ubi non erat timor.

6 Quoniam Dominus in generatione justa est:

consilium inopis confudistis,

quoniam Dominus spes ejus est.

7 Quis dabit ex Sion salutare Israël?

Cum averterit Dominus captivitatem plebis suæ,

exsultabit Jacob, et lætabitur Israël.