Psalm 118:57–112

57 HETH. Portio mea, Domine,

dixi custodire legem tuam.

58 Deprecatus sum faciem tuam in toto corde meo;

miserere mei secundum eloquium tuum.

59 Cogitavi vias meas,

et converti pedes meos in testimonia tua.

60 Paratus sum, et non sum turbatus,

ut custodiam mandata tua.

61 Funes peccatorum circumplexi sunt me,

et legem tuam non sum oblitus.

62 Media nocte surgebam ad confitendum tibi,

super judicia justificationis tuæ.

63 Particeps ego sum omnium timentium te,

et custodientium mandata tua.

64 Misericordia tua, Domine, plena est terra;

justificationes tuas doce me.

65 TETH. Bonitatem fecisti cum servo tuo, Domine,

secundum verbum tuum.

66 Bonitatem, et disciplinam, et scientiam doce me,

quia mandatis tuis credidi.

67 Priusquam humiliarer ego deliqui:

propterea eloquium tuum custodivi.

68 Bonus es tu, et in bonitate tua

doce me justificationes tuas.

69 Multiplicata est super me iniquitas superborum;

ego autem in toto corde meo scrutabor mandata tua.

70 Coagulatum est sicut lac cor eorum;

ego vero legem tuam meditatus sum.

71 Bonum mihi quia humiliasti me,

ut discam justificationes tuas.

72 Bonum mihi lex oris tui,

super millia auri et argenti.

73 JOD. Manus tuæ fecerunt me, et plasmaverunt me:

da mihi intellectum, et discam mandata tua.

74 Qui timent te videbunt me et lætabuntur,

quia in verba tua supersperavi.

75 Cognovi, Domine, quia æquitas judicia tua,

et in veritate tua humiliasti me.

76 Fiat misericordia tua ut consoletur me,

secundum eloquium tuum servo tuo.

77 Veniant mihi miserationes tuæ, et vivam,

quia lex tua meditatio mea est.

78 Confundantur superbi, quia injuste iniquitatem fecerunt in me;

ego autem exercebor in mandatis tuis.

79 Convertantur mihi timentes te,

et qui noverunt testimonia tua.

80 Fiat cor meum immaculatum in justificationibus tuis,

ut non confundar.

81 CAPH. Defecit in salutare tuum anima mea,

et in verbum tuum supersperavi.

82 Defecerunt oculi mei in eloquium tuum,

dicentes: Quando consolaberis me?

83 Quia factus sum sicut uter in pruina;

justificationes tuas non sum oblitus.

84 Quot sunt dies servi tui?

quando facies de persequentibus me judicium?

85 Narraverunt mihi iniqui fabulationes,

sed non ut lex tua.

86 Omnia mandata tua veritas:

inique persecuti sunt me, adjuva me.

87 Paulominus consummaverunt me in terra;

ego autem non dereliqui mandata tua.

88 Secundum misericordiam tuam vivifica me,

et custodiam testimonia oris tui.

89 LAMED. In æternum, Domine,

verbum tuum permanet in cælo.

90 In generationem et generationem veritas tua;

fundasti terram, et permanet.

91 Ordinatione tua perseverat dies,

quoniam omnia serviunt tibi.

92 Nisi quod lex tua meditatio mea est,

tunc forte periissem in humilitate mea.

93 In æternum non obliviscar justificationes tuas,

quia in ipsis vivificasti me.

94 Tuus sum ego; salvum me fac:

quoniam justificationes tuas exquisivi.

95 Me exspectaverunt peccatores ut perderent me;

testimonia tua intellexi.

96 Omnis consummationis vidi finem,

latum mandatum tuum nimis.

97 MEM. Quomodo dilexi legem tuam, Domine!

tota die meditatio mea est.

98 Super inimicos meos prudentem me fecisti mandato tuo,

quia in æternum mihi est.

99 Super omnes docentes me intellexi,

quia testimonia tua meditatio mea est.

100 Super senes intellexi,

quia mandata tua quæsivi.

101 Ab omni via mala prohibui pedes meos,

ut custodiam verba tua.

102 A judiciis tuis non declinavi,

quia tu legem posuisti mihi.

103 Quam dulcia faucibus meis eloquia tua!

super mel ori meo.

104 A mandatis tuis intellexi;

propterea odivi omnem viam iniquitatis.

105 NUN. Lucerna pedibus meis verbum tuum,

et lumen semitis meis.

106 Juravi et statui

custodire judicia justitiæ tuæ.

107 Humiliatus sum usquequaque, Domine;

vivifica me secundum verbum tuum.

108 Voluntaria oris mei beneplacita fac, Domine,

et judicia tua doce me.

109 Anima mea in manibus meis semper,

et legem tuam non sum oblitus.

110 Posuerunt peccatores laqueum mihi,

et de mandatis tuis non erravi.

111 Hæreditate acquisivi testimonia tua in æternum,

quia exsultatio cordis mei sunt.

112 Inclinavi cor meum ad faciendas justificationes tuas in æternum,

propter retributionem.