Psalm 103:2–18

2 amictus lumine sicut vestimento.

Extendens cælum sicut pellem,

3 qui tegis aquis superiora ejus:

qui ponis nubem ascensum tuum;

qui ambulas super pennas ventorum:

4 qui facis angelos tuos spiritus,

et ministros tuos ignem urentem.

5 Qui fundasti terram super stabilitatem suam:

non inclinabitur in sæculum sæculi.

6 Abyssus sicut vestimentum amictus ejus;

super montes stabunt aquæ.

7 Ab increpatione tua fugient;

a voce tonitrui tui formidabunt.

8 Ascendunt montes, et descendunt campi,

in locum quem fundasti eis.

9 Terminum posuisti quem non transgredientur,

neque convertentur operire terram.

10 Qui emittis fontes in convallibus;

inter medium montium pertransibunt aquæ.

11 Potabunt omnes bestiæ agri;

expectabunt onagri in siti sua.

12 Super ea volucres cæli habitabunt;

de medio petrarum dabunt voces.

13 Rigans montes de superioribus suis;

de fructu operum tuorum satiabitur terra:

14 producens fœnum jumentis,

et herbam servituti hominum,

ut educas panem de terra,

15 et vinum lætificet cor hominis:

ut exhilaret faciem in oleo,

et panis cor hominis confirmet.

16 Saturabuntur ligna campi,

et cedri Libani quas plantavit:

17 illic passeres nidificabunt:

herodii domus dux est eorum.

18 Montes excelsi cervis;

petra refugium herinaciis.