1 Verbum Domini, quod factum est ad Joël, filium Phatuel.

2 Audite hoc, senes,

et auribus percipite, omnes habitatores terræ:

si factum est istud in diebus vestris,

aut in diebus patrum vestrorum?

3 Super hoc filiis vestris narrate,

et filii vestri filiis suis,

et filii eorum generationi alteræ.

4 Residuum erucæ comedit locusta,

et residuum locustæ comedit bruchus,

et residuum bruchi comedit rubigo.

5 Expergiscimini, ebrii,

et flete et ululate, omnes qui bibitis vinum in dulcedine,

quoniam periit ab ore vestro.

6 Gens enim ascendit super terram meam,

fortis et innumerabilis:

dentes ejus ut dentes leonis,

et molares ejus ut catuli leonis.

7 Posuit vineam meam in desertum,

et ficum meam decorticavit;

nudans spoliavit eam, et projecit:

albi facti sunt rami ejus.

8 Plange quasi virgo accincta sacco super virum pubertatis suæ.

9 Periit sacrificium et libatio de domo Domini;

luxerunt sacerdotes, ministri Domini.

10 Depopulata est regio,

luxit humus,

quoniam devastatum est triticum,

confusum est vinum,

elanguit oleum.

11 Confusi sunt agricolæ,

ululaverunt vinitores

super frumento et hordeo,

quia periit messis agri.

12 Vinea confusa est,

et ficus elanguit;

malogranatum, et palma, et malum,

et omnia ligna agri aruerunt,

quia confusum est gaudium a filiis hominum.

13 Accingite vos, et plangite, sacerdotes:

ululate, ministri altaris;

ingredimini, cubate in sacco, ministri Dei mei,

quoniam interiit de domo Dei vestri sacrificium et libatio.

14 Sanctificate jejunium, vocate cœtum,

congregate senes, omnes habitatores terræ

in domum Dei vestri,

et clamate ad Dominum:

15 A, a, a, diei!

quia prope est dies Domini,

et quasi vastitas a potente veniet.

16 Numquid non coram oculis vestris alimenta perierunt

de domo Dei nostri, lætitia et exsultatio?

17 Computruerunt jumenta in stercore suo,

demolita sunt horrea,

dissipatæ sunt apothecæ,

quoniam confusum est triticum.

18 Quid ingemuit animal,

mugierunt greges armenti?

quia non est pascua eis;

sed et greges pecorum disperierunt.

19 Ad te, Domine, clamabo,

quia ignis comedit speciosa deserti,

et flamma succendit omnia ligna regionis.

20 Sed et bestiæ agri, quasi area sitiens imbrem, suspexerunt ad te,

quoniam exsiccati sunt fontes aquarum,

et ignis devoravit speciosa deserti.

2 1 Canite tuba in Sion,

ululate in monte sancto meo,

conturbentur omnes habitatores terræ:

quia venit dies Domini, quia prope est.

2 Dies tenebrarum et caliginis,

dies nubis et turbinis;

quasi mane expansum super montes

populus multus et fortis:

similis ei non fuit a principio,

et post eum non erit

usque in annos generationis et generationis.

3 Ante faciem ejus ignis vorans,

et post eum exurens flamma.

Quasi hortus voluptatis terra coram eo,

et post eum solitudo deserti,

neque est qui effugiat eum.

4 Quasi aspectus equorum, aspectus eorum;

et quasi equites, sic current.

5 Sicut sonitus quadrigarum super capita montium exilient,

sicut sonitus flammæ ignis devorantis stipulam,

velut populus fortis præparatus ad prælium.

6 A facie ejus cruciabuntur populi;

omnes vultus redigentur in ollam.

7 Sicut fortes current;

quasi viri bellatores ascendent murum:

viri in viis suis gradientur,

et non declinabunt a semitis suis.

8 Unusquisque fratrem suum non coarctabit,

singuli in calle suo ambulabunt;

sed et per fenestras cadent, et non demolientur.

9 Urbem ingredientur, in muro current,

domos conscendent, per fenestras intrabunt quasi fur.

10 A facie ejus contremuit terra,

moti sunt cæli,

sol et luna obtenebrati sunt,

et stellæ retraxerunt splendorem suum.

11 Et Dominus dedit vocem suam ante faciem exercitus sui,

quia multa sunt nimis castra ejus,

quia fortia et facientia verbum ejus:

magnus enim dies Domini, et terribilis valde,

et quis sustinebit eum?

12 Nunc ergo, dicit Dominus,

convertimini ad me in toto corde vestro,

in jejunio, et in fletu, et in planctu.

13 Et scindite corda vestra, et non vestimenta vestra;

et convertimini ad Dominum Deum vestrum,

quia benignus et misericors est,

patiens et multæ misericordiæ,

et præstabilis super malitia.

14 Quis scit si convertatur, et ignoscat,

et relinquat post se benedictionem, sacrificium et libamen Domino Deo vestro?

15 Canite tuba in Sion,

sanctificate jejunium, vocate cœtum:

16 congregate populum, sanctificate ecclesiam,

coadunate senes, congregate parvulos, et sugentes ubera;

egrediatur sponsus de cubili suo,

et sponsa de thalamo suo.

17 Inter vestibulum et altare plorabunt sacerdotes, ministri Domini,

et dicent: Parce, Domine, parce populo tuo;

et ne des hæreditatem tuam in opprobrium,

ut dominentur eis nationes.

Quare dicunt in populis: Ubi est Deus eorum?