Job 30:1–9

1 Nunc autem derident me juniores tempore,

quorum non dignabar patres ponere cum canibus gregis mei:

2 quorum virtus manuum mihi erat pro nihilo,

et vita ipsa putabantur indigni:

3 egestate et fame steriles, qui rodebant in solitudine,

squallentes calamitate et miseria.

4 Et mandebant herbas, et arborum cortices,

et radix juniperorum erat cibus eorum:

5 qui de convallibus ista rapientes,

cum singula reperissent, ad ea cum clamore currebant.

6 In desertis habitabant torrentium,

et in cavernis terræ, vel super glaream:

7 qui inter hujuscemodi lætabantur,

et esse sub sentibus delicias computabant:

8 filii stultorum et ignobilium,

et in terra penitus non parentes.

9 Nunc in eorum canticum versus sum,

et factus sum eis in proverbium.