Jeremiah 48:1–13

1 Ad Moab.

Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël:

Væ super Nabo, quoniam vastata est, et confusa!

capta est Cariathaim, confusa est fortis, et tremuit.

2 Non est ultra exsultatio in Moab contra Hesebon:

cogitaverunt malum: Venite, et disperdamus eam de gente.

Ergo silens conticesces, sequeturque te gladius.

3 Vox clamoris de Oronaim, vastitas et contritio magna.

4 Contrita est Moab: annuntiate clamorem parvulis ejus.

5 Per ascensum enim Luith

plorans ascendet in fletu,

quoniam in descensu Oronaim

hostes ululatum contritionis audierunt.

6 Fugite, salvate animas vestras,

et eritis quasi myricæ in deserto:

7 pro eo enim quod habuisti fiduciam

in munitionibus tuis et in thesauris tuis,

tu quoque capieris:

et ibit Chamos in transmigrationem,

sacerdotes ejus et principes ejus simul.

8 Et veniet prædo ad omnem urbem,

et urbs nulla salvabitur:

et peribunt valles,

et dissipabuntur campestria,

quoniam dixit Dominus:

9 Date florem Moab, quia florens egredietur:

et civitates ejus desertæ erunt, et inhabitabiles.

10 Maledictus qui facit opus Domini fraudulenter,

et maledictus qui prohibet gladium suum a sanguine.

11 Fertilis fuit Moab ab adolescentia sua,

et requievit in fæcibus suis:

nec transfusus est de vase in vas,

et in transmigrationem non abiit:

idcirco permansit gustus ejus in eo,

et odor ejus non est immutatus.

12 Propterea ecce dies veniunt, dicit Dominus,

et mittam ei ordinatores et stratores laguncularum:

et sternent eum, et vasa ejus exhaurient,

et lagunculas eorum collident.

13 Et confundetur Moab a Chamos

sicut confusa est domus Israël a Bethel,

in qua habebat fiduciam.