11 1 Verbum quod factum est a Domino ad Jeremiam, dicens:

2 Audite verba pacti hujus,

et loquimini ad viros Juda,

et ad habitatores Jerusalem,

3 et dices ad eos: Hæc dicit Dominus Deus Israël:

Maledictus vir qui non audierit verba pacti hujus

4 quod præcepi patribus vestris,

in die qua eduxi eos de terra Ægypti,

de fornace ferrea, dicens:

Audite vocem meam, et facite omnia quæ præcipio vobis,

et eritis mihi in populum,

et ego ero vobis in Deum:

5 ut suscitem juramentum quod juravi patribus vestris,

daturum me eis terram fluentem lacte et melle,

sicut est dies hæc.

Et respondi, et dixi: Amen, Domine. 6 Et dixit Dominus ad me:

Vociferare omnia verba hæc in civitatibus Juda,

et foris Jerusalem, dicens:

Audite verba pacti hujus, et facite illa,

7 quia contestans contestatus sum patres vestros,

in die qua eduxi eos de terra Ægypti, usque ad diem hanc:

mane consurgens contestatus sum,

et dixi: Audite vocem meam.

8 Et non audierunt, nec inclinaverunt aurem suam,

sed abierunt, unusquisque in pravitate cordis sui mali:

et induxi super eos omnia verba pacti hujus

quod præcepi ut facerent,

et non fecerunt.

9 Et dixit Dominus ad me:

Inventa est conjuratio in viris Juda et in habitatoribus Jerusalem.

10 Reversi sunt ad iniquitates patrum suorum priores,

qui noluerunt audire verba mea:

et hi ergo abierunt post deos alienos, ut servirent eis:

irritum fecerunt domus Israël et domus Juda pactum meum

quod pepigi cum patribus eorum.

11 Quam ob rem hæc dicit Dominus:

Ecce ego inducam super eos mala

de quibus exire non poterunt:

et clamabunt ad me, et non exaudiam eos.

12 Et ibunt civitates Juda et habitatores Jerusalem,

et clamabunt ad deos quibus libant,

et non salvabunt eos in tempore afflictionis eorum.

13 Secundum numerum enim civitatum tuarum

erant dii tui, Juda:

et secundum numerum viarum Jerusalem,

posuisti aras confusionis,

aras ad libandum Baalim.

14 Tu ergo noli orare pro populo hoc,

et ne assumas pro eis laudem et orationem,

quia non exaudiam in tempore clamoris eorum ad me,

in tempore afflictionis eorum.

15 Quid est, quod dilectus meus in domo mea fecit scelera multa?

numquid carnes sanctæ auferent a te malitias tuas,

in quibus gloriata es?

16 Olivam uberem, pulchram, fructiferam, speciosam,

vocavit Dominus nomen tuum:

ad vocem loquelæ, grandis exarsit ignis in ea,

et combusta sunt fruteta ejus.

17 Et Dominus exercituum, qui plantavit te,

locutus est super te malum,

pro malis domus Israël, et domus Juda,

quæ fecerunt sibi ad irritandum me,

libantes Baalim.

18 Tu autem, Domine, demonstrasti mihi, et cognovi:

tunc ostendisti mihi studia eorum.

19 Et ego quasi agnus mansuetus,

qui portatur ad victimam:

et non cognovi quia cogitaverunt super me consilia, dicentes:

Mittamus lignum in panem ejus,

et eradamus eum de terra viventium,

et nomen ejus non memoretur amplius.

20 Tu autem, Domine Sabaoth, qui judicas juste,

et probas renes et corda,

videam ultionem tuam ex eis:

tibi enim revelavi causam meam.

21 Propterea hæc dicit Dominus ad viros Anathoth,

qui quærunt animam tuam, et dicunt:

Non prophetabis in nomine Domini,

et non morieris in manibus nostris:

22 propterea hæc dicit Dominus exercituum:

Ecce ego visitabo super eos:

juvenes morientur in gladio;

filii eorum et filiæ eorum morientur in fame.

23 Et reliquiæ non erunt ex eis:

inducam enim malum super viros Anathoth,

annum visitationis eorum.