Isaiah 59:2–11

2 Sed iniquitates vestræ diviserunt

inter vos et Deum vestrum;

et peccata vestra absconderunt faciem ejus a vobis,

ne exaudiret.

3 Manus enim vestræ pollutæ sunt sanguine,

et digiti vestri iniquitate;

labia vestra locuta sunt mendacium,

et lingua vestra iniquitatem fatur.

4 Non est qui invocet justitiam,

neque est qui judicet vere:

sed confidunt in nihilo, et loquuntur vanitates;

conceperunt laborem, et pepererunt iniquitatem.

5 Ova aspidum ruperunt,

et telas araneæ texuerunt.

Qui comederit de ovis eorum, morietur;

et quod confotum est, erumpet in regulum.

6 Telæ eorum non erunt in vestimentum,

neque operientur operibus suis;

opera eorum opera inutilia,

et opus iniquitatis in manibus eorum.

7 Pedes eorum ad malum currunt,

et festinant ut effundant sanguinem innocentem;

cogitationes eorum cogitationes inutiles:

vastitas et contritio in viis eorum.

8 Viam pacis nescierunt,

et non est judicium in gressibus eorum;

semitæ eorum incurvatæ sunt eis:

omnis qui calcat in eis, ignorat pacem.

9 Propter hoc elongatum est judicium a nobis,

et non apprehendet nos justitia.

Exspectavimus lucem, et ecce tenebræ;

splendorem, et in tenebris ambulavimus.

10 Palpavimus sicut cæci parietem,

et quasi absque oculis attrectavimus:

impegimus meridie quasi in tenebris;

in caliginosis quasi mortui.

11 Rugiemus quasi ursi omnes,

et quasi columbæ meditantes gememus:

exspectavimus judicium, et non est;

salutem, et elongata est a nobis.