Isaiah 49:1–9

1 Audite, insulæ,

et attendite, populi de longe:

Dominus ab utero vocavit me;

de ventre matris meæ recordatus est nominis mei.

2 Et posuit os meum quasi gladium acutum,

in umbra manus suæ protexit me,

et posuit me sicut sagittam electam:

in pharetra sua abscondit me.

3 Et dixit mihi: Servus meus es tu Israël,

quia in te gloriabor.

4 Et ego dixi: In vacuum laboravi;

sine causa et vane fortitudinem meam consumpsi:

ergo judicium meum cum Domino,

et opus meum cum Deo meo.

5 Et nunc dicit Dominus,

formans me ex utero servum sibi,

ut reducam Jacob ad eum,

et Israël non congregabitur;

et glorificatus sum in oculis Domini,

et Deus meus factus est fortitudo mea.

6 Et dixit: Parum est ut sis mihi servus

ad suscitandas tribus Jacob,

et fæces Israël convertendas:

ecce dedi te in lucem gentium,

ut sis salus mea

usque ad extremum terræ.

7 Hæc dicit Dominus,

redemptor Israël, Sanctus ejus,

ad contemptibilem animam, ad abominatam gentem,

ad servum dominorum:

Reges videbunt,

et consurgent principes, et adorabunt

propter Dominum, quia fidelis est,

et Sanctum Israël qui elegit te.

8 Hæc dicit Dominus:

In tempore placito exaudivi te,

et in die salutis auxiliatus sum tui:

et servavi te, et dedi te in fœdus populi,

ut suscitares terram,

et possideres hæreditates dissipatas;

9 ut diceres his qui vincti sunt: Exite,

et his qui in tenebris: Revelamini.

Super vias pascentur,

et in omnibus planis pascua eorum.