Isaiah 41:8–20

8 Et tu, Israël, serve meus,

Jacob quem elegi,

semen Abraham amici mei:

9 in quo apprehendi te ab extremis terræ,

et a longinquis ejus vocavi te,

et dixi tibi: Servus meus es tu:

elegi te, et non abjeci te.

10 Ne timeas, quia ego tecum sum;

ne declines, quia ego Deus tuus:

confortavi te, et auxiliatus sum tibi,

et suscepit te dextera Justi mei.

11 Ecce confundentur et erubescent

omnes qui pugnant adversum te;

erunt quasi non sint, et peribunt

viri qui contradicunt tibi.

12 Quæres eos, et non invenies,

viros rebelles tuos;

erunt quasi non sint, et veluti consumptio

homines bellantes adversum te.

13 Quia ego Dominus Deus tuus,

apprehendens manum tuam,

dicensque tibi: Ne timeas:

ego adjuvi te.

14 Noli timere, vermis Jacob,

qui mortui estis ex Israël:

ego auxiliatus sum tibi, dicit Dominus,

et redemptor tuus Sanctus Israël.

15 Ego posui te quasi plaustrum triturans novum,

habens rostra serrantia;

triturabis montes, et comminues,

et colles quasi pulverem pones.

16 Ventilabis eos, et ventus tollet,

et turbo disperget eos;

et tu exsultabis in Domino,

in Sancto Israël lætaberis.

17 Egeni et pauperes

quærunt aquas, et non sunt;

lingua eorum siti aruit.

Ego Dominus exaudiam eos,

Deus Israël, non derelinquam eos.

18 Aperiam in supinis collibus flumina,

et in medio camporum fontes:

ponam desertum in stagna aquarum,

et terram inviam in rivos aquarum.

19 Dabo in solitudinem cedrum,

et spinam, et myrtum, et lignum olivæ;

ponam in deserto abietem,

ulmum, et buxum simul:

20 ut videant, et sciant,

et recogitent, et intelligant pariter,

quia manus Domini fecit hoc,

et Sanctus Israël creavit illud.