Isaiah 40:1–10

1 Consolamini, consolamini, popule meus,

dicit Deus vester.

2 Loquimini ad cor Jerusalem,

et advocate eam,

quoniam completa est malitia ejus,

dimissa est iniquitas illius:

suscepit de manu Domini duplicia

pro omnibus peccatis suis.

3 Vox clamantis in deserto:

Parate viam Domini,

rectas facite in solitudine semitas Dei nostri.

4 Omnis vallis exaltabitur,

et omnis mons et collis humiliabitur,

et erunt prava in directa,

et aspera in vias planas:

5 et revelabitur gloria Domini,

et videbit omnis caro pariter

quod os Domini locutum est.

6 Vox dicentis: Clama.

Et dixi: Quid clamabo?

Omnis caro fœnum,

et omnis gloria ejus quasi flos agri.

7 Exsiccatum est fœnum, et cecidit flos,

quia spiritus Domini sufflavit in eo.

Vere fœnum est populus:

8 exsiccatum est fœnum, et cecidit flos;

verbum autem Domini nostri manet in æternum.

9 Super montem excelsum ascende,

tu qui evangelizas Sion;

exalta in fortitudine vocem tuam,

qui evangelizas Jerusalem:

exalta, noli timere.

Dic civitatibus Juda:

Ecce Deus vester:

10 ecce Dominus Deus in fortitudine veniet,

et brachium ejus dominabitur:

ecce merces ejus cum eo,

et opus illius coram illo.