Isaiah 25:1–26:21

1 Domine, Deus meus es tu;

exaltabo te, et confitebor nomini tuo:

quoniam fecisti mirabilia,

cogitationes antiquas fideles. Amen.

2 Quia posuisti civitatem in tumulum,

urbem fortem in ruinam, domum alienorum:

ut non sit civitas,

et in sempiternum non ædificetur.

3 Super hoc laudabit te populus fortis;

civitas gentium robustarum timebit te:

4 quia factus es fortitudo pauperi,

fortitudo egeno in tribulatione sua,

spes a turbine,

umbraculum ab æstu;

spiritus enim robustorum

quasi turbo impellens parietem.

5 Sicut æstus in siti,

tumultum alienorum humiliabis;

et quasi calore sub nube torrente,

propaginem fortium marcescere facies.

6 Et faciet Dominus exercituum

omnibus populis in monte hoc

convivium pinguium,

convivium vindemiæ,

pinguium medullatorum,

vindemiæ defæcatæ.

7 Et præcipitabit in monte isto

faciem vinculi colligati super omnes populos,

et telam quam orditus est super omnes nationes.

8 Præcipitabit mortem in sempiternum;

et auferet Dominus Deus

lacrimam ab omni facie,

et opprobrium populi sui auferet

de universa terra:

quia Dominus locutus est.

9 Et dicet in die illa:

Ecce Deus noster iste;

exspectavimus eum, et salvabit nos;

iste Dominus, sustinuimus eum:

exsultabimus, et lætabimur in salutari ejus.

10 Quia requiescet manus Domini

in monte isto;

et triturabitur Moab sub eo,

sicuti teruntur paleæ in plaustro.

11 Et extendet manus suas sub eo

sicut extendit natans ad natandum;

et humiliabit gloriam ejus

cum allisione manuum ejus.

12 Et munimenta sublimium murorum tuorum

concident, et humiliabuntur,

et detrahentur in terram usque ad pulverem.

26 1 In die illa cantabitur canticum istud in terra Juda:

Urbs fortitudinis nostræ Sion; salvator ponetur in ea

murus et antemurale.

2 Aperite portas, et ingrediatur gens justa,

custodiens veritatem.

3 Vetus error abiit: servabis pacem;

pacem, quia in te speravimus.

4 Sperastis in Domino in sæculis æternis;

in Domino Deo forti in perpetuum.

5 Quia incurvabit habitantes in excelso;

civitatem sublimem humiliabit:

humiliabit eam usque ad terram,

detrahet eam usque ad pulverem.

6 Conculcabit eam pes,

pedes pauperis, gressus egenorum.

7 Semita justi recta est,

rectus callis justi ad ambulandum.

8 Et in semita judiciorum tuorum, Domine, sustinuimus te:

nomen tuum et memoriale tuum in desiderio animæ.

9 Anima mea desideravit te in nocte,

sed et spiritu meo in præcordiis meis de mane vigilabo ad te.

Cum feceris judicia tua in terra,

justitiam discent habitatores orbis.

10 Misereamur impio, et non discet justitiam;

in terra sanctorum iniqua gessit,

et non videbit gloriam Domini.

11 Domine, exaltetur manus tua, et non videant;

videant, et confundantur zelantes populi;

et ignis hostes tuos devoret.

12 Domine, dabis pacem nobis:

omnia enim opera nostra

operatus es nobis.

13 Domine Deus noster, possederunt nos

domini absque te;

tantum in te recordemur nominis tui.

14 Morientes non vivant,

gigantes non resurgant:

propterea visitasti et contrivisti eos,

et perdidisti omnem memoriam eorum.

15 Indulsisti genti, Domine,

indulsisti genti, numquid glorificatus es?

elongasti omnes terminos terræ.

16 Domine, in angustia requisierunt te,

in tribulatione murmuris doctrina tua eis.

17 Sicut quæ concipit, cum appropinquaverit ad partum,

dolens clamat in doloribus suis,

sic facti sumus a facie tua, Domine.

18 Concepimus, et quasi parturivimus,

et peperimus spiritum.

Salutes non fecimus in terra;

ideo non ceciderunt habitatores terræ.

19 Vivent mortui tui,

interfecti mei resurgent.

Expergiscimini, et laudate,

qui habitatis in pulvere,

quia ros lucis ros tuus,

et terram gigantum detrahes in ruinam.

20 Vade, populus meus, intra in cubicula tua;

claude ostia tua super te,

abscondere modicum ad momentum,

donec pertranseat indignatio.

21 Ecce enim Dominus egredietur de loco suo,

ut visitet iniquitatem habitatoris terræ contra eum;

et revelabit terra sanguinem suum, et non operiet ultra interfectos suos.