Isaiah 22:1–13

1 Onus vallis Visionis.

Quidnam quoque tibi est, quia ascendisti

et tu omnis in tecta?

2 Clamoris plena, urbs frequens,

civitas exsultans;

interfecti tui, non interfecti gladio,

nec mortui in bello.

3 Cuncti principes tui fugerunt simul

dureque ligati sunt;

omnes qui inventi sunt vincti sunt pariter;

procul fugerunt.

4 Propterea dixi: Recedite a me:

amare flebo;

nolite incumbere ut consolemini me

super vastitate filiæ populi mei;

5 dies enim interfectionis,

et conculcationis, et fletuum,

Domino Deo exercituum,

in valle Visionis,

scrutans murum,

et magnificus super montem.

6 Et Ælam sumpsit pharetram,

currum hominis equitis,

et parietem nudavit clypeus.

7 Et erunt electæ valles tuæ plenæ quadrigarum,

et equites ponent sedes suas in porta.

8 Et revelabitur operimentum Judæ,

et videbis in die illa

armamentarium domus saltus.

9 Et scissuras civitatis David videbitis,

quia multiplicatæ sunt;

et congregastis aquas piscinæ inferioris,

10 et domos Jerusalem numerastis,

et destruxistis domos ad muniendum murum.

11 Et lacum fecistis inter duos muros

ad aquam piscinæ veteris;

et non suspexistis ad eum qui fecerat eam,

et operatorem ejus de longe non vidistis.

12 Et vocabit Dominus Deus exercituum

in die illa

ad fletum, et ad planctum,

ad calvitium, et ad cingulum sacci;

13 et ecce gaudium et lætitia,

occidere vitulos et jugulare arietes,

comedere carnes, et bibere vinum:

comedamus et bibamus,

cras enim moriemur.