Isaiah 1:2–8

2 Audite, cæli, et auribus percipe, terra,

quoniam Dominus locutus est.

Filios enutrivi, et exaltavi;

ipsi autem spreverunt me.

3 Cognovit bos possessorem suum,

et asinus præsepe domini sui;

Israël autem me non cognovit,

et populus meus non intellexit.

4 Væ genti peccatrici,

populo gravi iniquitate,

semini nequam, filiis sceleratis!

dereliquerunt Dominum;

blasphemaverunt Sanctum Israël;

abalienati sunt retrorsum.

5 Super quo percutiam vos ultra, addentes prævaricationem?

omne caput languidum,

et omne cor mœrens.

6 A planta pedis usque ad verticem,

non est in eo sanitas;

vulnus, et livor, et plaga tumens,

non est circumligata, nec curata medicamine,

neque fota oleo.

7 Terra vestra deserta;

civitates vestræ succensæ igni:

regionem vestram coram vobis alieni devorant,

et desolabitur sicut in vastitate hostili.

8 Et derelinquetur filia Sion

ut umbraculum in vinea,

et sicut tugurium in cucumerario,

et sicut civitas quæ vastatur.