1 In gutture tuo sit tuba

quasi aquila super domum Domini,

pro eo quod transgressi sunt fœdus meum,

et legem meam prævaricati sunt.

2 Me invocabunt: Deus meus,

cognovimus te Israël.

3 Projecit Israël bonum:

inimicus persequetur eum.

4 Ipsi regnaverunt, et non ex me;

principes exstiterunt, et non cognovi:

argentum suum et aurum suum fecerunt sibi idola,

ut interirent.

5 Projectus est vitulus tuus, Samaria;

iratus est furor meus in eos.

Usquequo non poterunt emundari?

6 Quia ex Israël et ipse est:

artifex fecit illum, et non est deus;

quoniam in aranearum telas erit vitulus Samariæ.

7 Quia ventum seminabunt,

et turbinem metent:

culmus stans non est in eo;

germen non faciet farinam:

quod etsi fecerit, alieni comedent eam.

8 Devoratus est Israël;

nunc factus est in nationibus quasi vas immundum.

9 Quia ipsi ascenderunt ad Assur,

onager solitarius sibi;

Ephraim munera dederunt amatoribus.

10 Sed et cum mercede conduxerint nationes,

nunc congregabo eos,

et quiescent paulisper ab onere regis et principum.

11 Quia multiplicavit Ephraim altaria ad peccandum;

factæ sunt ei aræ in delictum.

12 Scribam ei multiplices leges meas,

quæ velut alienæ computatæ sunt.

13 Hostias offerent,

immolabunt carnes et comedent,

et Dominus non suscipiet eas:

nunc recordabitur iniquitatis eorum,

et visitabit peccata eorum:

ipsi in Ægyptum convertentur.

14 Et oblitus est Israël factoris sui,

et ædificavit delubra;

et Judas multiplicavit urbes munitas;

et mittam ignem in civitates ejus,

et devorabit ædes illius.

9 1 Noli lætari, Israël;

noli exsultare sicut populi:

quia fornicatus es a Deo tuo;

dilexisti mercedem super omnes areas tritici.

2 Area et torcular non pascet eos,

et vinum mentietur eis:

3 non habitabunt in terra Domini.

Reversus est Ephraim in Ægyptum,

et in Assyriis pollutum comedit.

4 Non libabunt Domino vinum,

et non placebunt ei.

Sacrificia eorum quasi panis lugentium;

omnes qui comedent eum, contaminabuntur:

quia panis eorum animæ ipsorum:

non intrabit in domum Domini.

5 Quid facietis in die solemni,

in die festivitatis Domini?

6 Ecce enim profecti sunt a vastitate:

Ægyptus congregabit eos;

Memphis sepeliet eos:

desiderabile argentum eorum urtica hæreditabit,

lappa in tabernaculis eorum.

7 Venerunt dies visitationis,

venerunt dies retributionis.

Scitote, Israël,

stultum prophetam,

insanum virum spiritualem,

propter multitudinem iniquitatis tuæ,

et multitudinem amentiæ.

8 Speculator Ephraim cum Deo meo,

propheta laqueus ruinæ factus est super omnes vias ejus;

insania in domo Dei ejus.

9 Profunde peccaverunt, sicut in diebus Gabaa.

Recordabitur iniquitatis eorum,

et visitabit peccata eorum.

10 Quasi uvas in deserto inveni Israël,

quasi prima poma ficulneæ in cacumine ejus vidi patres eorum:

ipsi autem intraverunt ad Beelphegor,

et abalienati sunt in confusionem,

et facti sunt abominabiles sicut ea quæ dilexerunt.

11 Ephraim quasi avis avolavit;

gloria eorum a partu, et ab utero, et a conceptu.

12 Quod etsi enutrierint filios suos,

absque liberis eos faciam in hominibus;

sed et væ eis cum recessero ab eis!

13 Ephraim, ut vidi, Tyrus erat fundata in pulchritudine;

et Ephraim educet ad interfectorem filios suos.

14 Da eis, Domine. Quid dabis eis?

da eis vulvam sine liberis, et ubera arentia.

15 Omnes nequitiæ eorum in Galgal,

quia ibi exosos habui eos.

Propter malitiam adinventionum eorum,

de domo mea ejiciam eos;

non addam ut diligam eos:

omnes principes eorum recedentes.

16 Percussus est Ephraim;

radix eorum exsiccata est:

fructum nequaquam facient,

quod etsi genuerint,

interficiam amantissima uteri eorum.

17 Abjiciet eos Deus meus, quia non audierunt eum,

et erunt vagi in nationibus.

10 1 Vitis frondosa Israël,

fructus adæquatus est ei:

secundum multitudinem fructus sui multiplicavit altaria,

juxta ubertatem terræ suæ exuberavit simulacris.

2 Divisum est cor eorum, nunc interibunt;

ipse confringet simulacra eorum,

depopulabitur aras eorum.

3 Quia nunc dicent: Non est rex nobis,

non enim timemus Dominum;

et rex quid faciet nobis?

4 Loquimini verba visionis inutilis, et ferietis fœdus;

et germinabit quasi amaritudo judicium super sulcos agri.

5 Vaccas Bethaven coluerunt habitatores Samariæ;

quia luxit super eum populus ejus,

et æditui ejus super eum exsultaverunt

in gloria ejus, quia migravit ab eo.

6 Siquidem et ipse in Assur delatus est,

munus regi ultori.

Confusio Ephraim capiet,

et confundetur Israël in voluntate sua.

7 Transire fecit Samaria regem suum

quasi spumam super faciem aquæ.

8 Et disperdentur excelsa idoli, peccatum Israël;

lappa et tribulus ascendet super aras eorum:

et dicent montibus: Operite nos,

et collibus: Cadite super nos.

9 Ex diebus Gabaa peccavit Israël;

ibi steterunt.

Non comprehendet eos in Gabaa

prælium super filios iniquitatis.

10 Juxta desiderium meum corripiam eos:

congregabuntur super eos populi,

cum corripientur propter duas iniquitates suas.

11 Ephraim vitula docta diligere trituram,

et ego transivi super pulchritudinem colli ejus:

ascendam super Ephraim,

arabit Judas;

confringet sibi sulcos Jacob.

12 Seminate vobis in justitia,

et metite in ore misericordiæ.

Innovate vobis novale;

tempus autem requirendi Dominum,

cum venerit qui docebit vos justitiam.

13 Arastis impietatem,

iniquitatem messuistis:

comedistis frugem mendacii,

quia confisus es in viis tuis,

in multitudine fortium tuorum.

14 Consurget tumultus in populo tuo;

et omnes munitiones tuæ vastabuntur,

sicut vastatus est Salmana a domo ejus qui judicavit Baal

in die prælii, matre super filios allisa.

15 Sic fecit vobis Bethel,

a facie malitiæ nequitiarum vestrarum.

11 1 Sicut mane transiit, pertransiit rex Israël.

Quia puer Israël, et dilexi eum;

et ex Ægypto vocavi filium meum.

2 Vocaverunt eos, sic abierunt a facie eorum;

Baalim immolabant, et simulacris sacrificabant.

3 Et ego quasi nutritius Ephraim:

portabam eos in brachiis meis,

et nescierunt quod curarem eos.

4 In funiculis Adam traham eos,

in vinculis caritatis;

et ero eis quasi exaltans jugum super maxillas eorum,

et declinavi ad eum ut vesceretur.

5 Non revertetur in terram Ægypti, et Assur ipse rex ejus,

quoniam noluerunt converti.

6 Cœpit gladius in civitatibus ejus,

et consumet electos ejus,

et comedet capita eorum.

7 Et populus meus pendebit ad reditum meum;

jugum autem imponetur eis simul, quod non auferetur.

8 Quomodo dabo te, Ephraim?

protegam te, Israël?

Quomodo dabo te sicut Adama,

ponam te ut Seboim?

Conversum est in me cor meum,

pariter conturbata est pœnitudo mea.

9 Non faciam furorem iræ meæ;

non convertar ut disperdam Ephraim,

quoniam Deus ego, et non homo;

in medio tui sanctus,

et non ingrediar civitatem.

10 Post Dominum ambulabunt;

quasi leo rugiet,

quia ipse rugiet,

et formidabunt filii maris.

11 Et avolabunt quasi avis ex Ægypto,

et quasi columba de terra Assyriorum:

et collocabo eos in domibus suis, dicit Dominus.

12 Circumdedit me in negatione Ephraim,

et in dolo domus Israël;

Judas autem testis descendit cum Deo,

et cum sanctis fidelis.

12 1 Ephraim pascit ventum,

et sequitur æstum;

tota die mendacium et vastitatem multiplicat:

et fœdus cum Assyriis iniit,

et oleum in Ægyptum ferebat.

2 Judicium ergo Domini cum Juda,

et visitatio super Jacob:

juxta vias ejus, et juxta adinventiones ejus reddet ei.

3 In utero supplantavit fratrem suum,

et in fortitudine sua directus est cum angelo.

4 Et invaluit ad angelum, et confortatus est;

flevit, et rogavit eum.

In Bethel invenit eum,

et ibi locutus est nobiscum.

5 Et Dominus Deus exercituum,

Dominus memoriale ejus.

6 Et tu ad Deum tuum converteris;

misericordiam et judicium custodi,

et spera in Deo tuo semper.

7 Chanaan, in manu ejus statera dolosa,

calumniam dilexit.

8 Et dixit Ephraim: Verumtamen dives effectus sum;

inveni idolum mihi:

omnes labores mei non invenient mihi iniquitatem quam peccavi.

9 Et ego Dominus Deus tuus ex terra Ægypti:

adhuc sedere te faciam in tabernaculis, sicut in diebus festivitatis.

10 Et locutus sum super prophetas,

et ego visionem multiplicavi,

et in manu prophetarum assimilatus sum.

11 Si Galaad idolum, ergo frustra erant in Galgal bobus immolantes;

nam et altaria eorum quasi acervi super sulcos agri.

12 Fugit Jacob in regionem Syriæ,

et servivit Israël in uxorem,

et in uxorem servavit.

13 In propheta autem eduxit Dominus Israël de Ægypto,

et in propheta servatus est.

14 Ad iracundiam me provocavit Ephraim in amaritudinibus suis:

et sanguis ejus super eum veniet,

et opprobrium ejus restituet ei Dominus suus.

13 1 Loquente Ephraim, horror invasit Israël;

et deliquit in Baal, et mortuus est.

2 Et nunc addiderunt ad peccandum;

feceruntque sibi conflatile de argento suo

quasi similitudinem idolorum:

factura artificum totum est:

his ipsi dicunt: Immolate homines, vitulos adorantes.

3 Idcirco erunt quasi nubes matutina,

et sicut ros matutinus præteriens;

sicut pulvis turbine raptus ex area,

et sicut fumus de fumario.

4 Ego autem Dominus Deus tuus, ex terra Ægypti;

et Deum absque me nescies,

et salvator non est præter me.

5 Ego cognovi te in deserto,

in terra solitudinis.

6 Juxta pascua sua adimpleti sunt et saturati sunt;

et levaverunt cor suum, et obliti sunt mei.

7 Et ego ero eis quasi leæna,

sicut pardus in via Assyriorum.

8 Occurram eis quasi ursa raptis catulis,

et dirumpam interiora jecoris eorum,

et consumam eos ibi quasi leo:

bestia agri scindet eos.

9 Perditio tua, Israël: tantummodo in me auxilium tuum.

10 Ubi est rex tuus?

maxime nunc salvet te in omnibus urbibus tuis;

et judices tui, de quibus dixisti:

Da mihi regem et principes.

11 Dabo tibi regem in furore meo,

et auferam in indignatione mea.

12 Colligata est iniquitas Ephraim;

absconditum peccatum ejus.

13 Dolores parturientis venient ei:

ipse filius non sapiens:

nunc enim non stabit in contritione filiorum.

14 De manu mortis liberabo eos;

de morte redimam eos.

Ero mors tua, o mors!

morsus tuus ero, inferne!

consolatio abscondita est ab oculis meis.

15 Quia ipse inter fratres dividet:

adducet urentem ventum Dominus de deserto ascendentem,

et siccabit venas ejus,

et desolabit fontem ejus:

et ipse diripiet thesaurum omnis vasis …