11 1 Sicut mane transiit, pertransiit rex Israël.

Quia puer Israël, et dilexi eum;

et ex Ægypto vocavi filium meum.

2 Vocaverunt eos, sic abierunt a facie eorum;

Baalim immolabant, et simulacris sacrificabant.

3 Et ego quasi nutritius Ephraim:

portabam eos in brachiis meis,

et nescierunt quod curarem eos.

4 In funiculis Adam traham eos,

in vinculis caritatis;

et ero eis quasi exaltans jugum super maxillas eorum,

et declinavi ad eum ut vesceretur.

5 Non revertetur in terram Ægypti, et Assur ipse rex ejus,

quoniam noluerunt converti.

6 Cœpit gladius in civitatibus ejus,

et consumet electos ejus,

et comedet capita eorum.

7 Et populus meus pendebit ad reditum meum;

jugum autem imponetur eis simul, quod non auferetur.

8 Quomodo dabo te, Ephraim?

protegam te, Israël?

Quomodo dabo te sicut Adama,

ponam te ut Seboim?

Conversum est in me cor meum,

pariter conturbata est pœnitudo mea.

9 Non faciam furorem iræ meæ;

non convertar ut disperdam Ephraim,

quoniam Deus ego, et non homo;

in medio tui sanctus,

et non ingrediar civitatem.

10 Post Dominum ambulabunt;

quasi leo rugiet,

quia ipse rugiet,

et formidabunt filii maris.

11 Et avolabunt quasi avis ex Ægypto,

et quasi columba de terra Assyriorum:

et collocabo eos in domibus suis, dicit Dominus.

12 Circumdedit me in negatione Ephraim,

et in dolo domus Israël;

Judas autem testis descendit cum Deo,

et cum sanctis fidelis.