Prophetia Osee

1 1 Verbum Domini, quod factum est ad Osee, filium Beeri, in diebus Oziæ, Joathan, Achaz, Ezechiæ, regum Juda; et in diebus Jeroboam, filii Joas, regis Israël.

2 Principium loquendi Domino in Osee. Et dixit Dominus ad Osee: Vade, sume tibi uxorem fornicationum, et fac tibi filios fornicationum, quia fornicans fornicabitur terra a Domino. 3 Et abiit, et accepit Gomer, filiam Debelaim: et concepit, et peperit ei filium. 4 Et dixit Dominus ad eum: Voca nomen ejus Jezrahel, quoniam adhuc modicum, et visitabo sanguinem Jezrahel super domum Jehu, et quiescere faciam regnum domus Israël. 5 Et in illa die conteram arcum Israël in valle Jezrahel. 6 Et concepit adhuc, et peperit filiam. Et dixit ei: Voca nomen ejus, Absque misericordia, quia non addam ultra misereri domui Israël, sed oblivione obliviscar eorum. 7 Et domui Juda miserebor, et salvabo eos in Domino Deo suo; et non salvabo eos in arcu et gladio, et in bello, et in equis, et in equitibus. 8 Et ablactavit eam quæ erat Absque misericordia. Et concepit, et peperit filium. 9 Et dixit: Voca nomen ejus, Non populus meus, quia vos non populus meus, et ego non ero vester. 10 Et erit numerus filiorum Israël quasi arena maris, quæ sine mensura est, et non numerabitur. Et erit in loco ubi dicetur eis: Non populus meus vos: dicetur eis: Filii Dei viventis. 11 Et congregabuntur filii Juda et filii Israël pariter; et ponent sibimet caput unum, et ascendent de terra, quia magnus dies Jezrahel.

2 1 Dicite fratribus vestris: Populus meus; et sorori vestræ: Misericordiam consecuta.

2 Judicate matrem vestram, judicate,

quoniam ipsa non uxor mea,

et ego non vir ejus.

Auferat fornicationes suas a facie sua,

et adulteria sua de medio uberum suorum;

3 ne forte expoliem eam nudam,

et statuam eam secundum diem nativitatis suæ,

et ponam eam quasi solitudinem,

et statuam eam velut terram inviam,

et interficiam eam siti.

4 Et filiorum illius non miserebor,

quoniam filii fornicationum sunt.

5 Quia fornicata est mater eorum,

confusa est quæ concepit eos;

quia dixit: Vadam post amatores meos,

qui dant panes mihi, et aquas meas,

lanam meam, et linum meum,

oleum meum, et potum meum.

6 Propter hoc ecce ego sepiam viam tuam spinis,

et sepiam eam maceria, et semitas suas non inveniet.

7 Et sequetur amatores suos, et non apprehendet eos;

et quæret eos, et non inveniet:

et dicet: Vadam, et revertar ad virum meum priorem,

quia bene mihi erat tunc magis quam nunc.

8 Et hæc nescivit, quia ego dedi ei frumentum, et vinum, et oleum,

et argentum multiplicavi ei, et aurum,

quæ fecerunt Baal.

9 Idcirco convertar, et sumam frumentum meum in tempore suo,

et vinum meum in tempore suo.

Et liberabo lanam meam et linum meum,

quæ operiebant ignominiam ejus.

10 Et nunc revelabo stultitiam ejus in oculis amatorum ejus;

et vir non eruet eam de manu mea;

11 et cessare faciam omne gaudium ejus,

solemnitatem ejus, neomeniam ejus, sabbatum ejus,

et omnia festa tempora ejus.

12 Et corrumpam vineam ejus, et ficum ejus,

de quibus dixit: Mercedes hæ meæ sunt,

quas dederunt mihi amatores mei;

et ponam eam in saltum,

et comedet eam bestia agri.

13 Et visitabo super eam dies Baalim,

quibus accendebat incensum,

et ornabatur inaure sua, et monili suo.

Et ibat post amatores suos,

et mei obliviscebatur, dicit Dominus.

14 Propter hoc ecce ego lactabo eam,

et ducam eam in solitudinem,

et loquar ad cor ejus.

15 Et dabo ei vinitores ejus ex eodem loco,

et vallem Achor, ad aperiendam spem;

et canet ibi juxta dies juventutis suæ,

et juxta dies ascensionis suæ de terra Ægypti.

16 Et erit in die illa, ait Dominus:

vocabit me, Vir meus,

et non vocabit me ultra Baali.

17 Et auferam nomina Baalim de ore ejus,

et non recordabitur ultra nominis eorum.

18 Et percutiam cum eis fœdus in die illa, cum bestia agri,

et cum volucre cæli, et cum reptili terræ;

et arcum, et gladium, et bellum conteram de terra,

et dormire eos faciam fiducialiter.

19 Et sponsabo te mihi in sempiternum;

et sponsabo te mihi in justitia, et judicio,

et in misericordia, et in miserationibus.

20 Et sponsabo te mihi in fide;

et scies quia ego Dominus.

21 Et erit in die illa:

exaudiam, dicit Dominus, exaudiam cælos,

et illi exaudient terram.

22 Et terra exaudiet triticum, et vinum, et oleum,

et hæc exaudient Jezrahel.

23 Et seminabo eam mihi in terra,

et miserebor ejus quæ fuit Absque misericordia.

24 Et dicam Non populo meo: Populus meus es tu;

et ipse dicet: Deus meus es tu.

3 1 Et dixit Dominus ad me: Adhuc vade, et dilige mulierem dilectam amico et adulteram, sicut diligit Dominus filios Israël, et ipsi respiciunt ad deos alienos, et diligunt vinacia uvarum. 2 Et fodi eam mihi quindecim argenteis, et coro hordei, et dimidio coro hordei. 3 Et dixi ad eam: Dies multos exspectabis me; non fornicaberis, et non eris viro; sed et ego exspectabo te. 4 Quia dies multos sedebunt filii Israël sine rege, et sine principe, et sine sacrificio, et sine altari, et sine ephod, et sine theraphim. 5 Et post hæc revertentur filii Israël, et quærent Dominum Deum suum, et David regem suum: et pavebunt ad Dominum, et ad bonum ejus, in novissimo dierum.

4 1 Audite verbum Domini, filii Israël,

quia judicium Domino cum habitatoribus terræ:

non est enim veritas, et non est misericordia,

et non est scientia Dei in terra.

2 Maledictum, et mendacium,

et homicidium, et furtum, et adulterium inundaverunt,

et sanguis sanguinem tetigit.

3 Propter hoc lugebit terra,

et infirmabitur omnis qui habitat in ea,

in bestia agri, et in volucre cæli;

sed et pisces maris congregabuntur.

4 Verumtamen unusquisque non judicet,

et non arguatur vir:

populus enim tuus sicut hi qui contradicunt sacerdoti.

5 Et corrues hodie,

et corruet etiam propheta tecum.

Nocte tacere feci matrem tuam.

6 Conticuit populus meus,

eo quod non habuerit scientiam:

quia tu scientiam repulisti,

repellam te, ne sacerdotio fungaris mihi;

et oblita es legis Dei tui,

obliviscar filiorum tuorum et ego.

7 Secundum multitudinem eorum sic peccaverunt mihi:

gloriam eorum in ignominiam commutabo.

8 Peccata populi mei comedent,

et ad iniquitatem eorum sublevabunt animas eorum.

9 Et erit sicut populus, sic sacerdos;

et visitabo super eum vias ejus,

et cogitationes ejus reddam ei.

10 Et comedent, et non saturabuntur;

fornicati sunt, et non cessaverunt:

quoniam Dominum dereliquerunt in non custodiendo.

11 Fornicatio, et vinum, et ebrietas auferunt cor.

12 Populus meus in ligno suo interrogavit,

et baculus ejus annuntiavit ei;

spiritus enim fornicationum decepit eos,

et fornicati sunt a Deo suo.

13 Super capita montium sacrificabant,

et super colles ascendebant thymiama;

subtus quercum, et populum, et terebinthum,

quia bona erat umbra ejus;

ideo fornicabuntur filiæ vestræ,

et sponsæ vestræ adulteræ erunt.

14 Non visitabo super filias vestras cum fuerint fornicatæ,

et super sponsas vestras cum adulteraverint,

quoniam ipsi cum meretricibus conversabantur,

et cum effeminatis sacrificabant;

et populus non intelligens vapulabit.

15 Si fornicaris tu, Israël,

non delinquat saltem Juda;

et nolite ingredi in Galgala,

et ne ascenderitis in Bethaven,

neque juraveritis: Vivit Dominus!

16 Quoniam sicut vacca lasciviens declinavit Israël;

nunc pascet eos Dominus, quasi agnum in latitudine.

17 Particeps idolorum Ephraim: dimitte eum.

18 Separatum est convivium eorum;

fornicatione fornicati sunt:

dilexerunt afferre ignominiam protectores ejus.

19 Ligavit eum spiritus in alis suis,

et confundentur a sacrificiis suis.

5 1 Audite hoc, sacerdotes,

et attendite, domus Israël,

et domus regis, auscultate:

quia vobis judicium est,

quoniam laqueus facti estis speculationi,

et rete expansum super Thabor.

2 Et victimas declinastis in profundum;

et ego eruditor omnium eorum.

3 Ego scio Ephraim,

et Israël non est absconditus a me:

quia nunc fornicatus est Ephraim;

contaminatus est Israël.

4 Non dabunt cogitationes suas ut revertantur ad Deum suum,

quia spiritus fornicationum in medio eorum,

et Dominum non cognoverunt.

5 Et respondebit arrogantia Israël in facie ejus,

et Israël et Ephraim ruent in iniquitate sua:

ruet etiam Judas cum eis.

6 In gregibus suis et in armentis suis vadent ad quærendum Dominum,

et non invenient:

ablatus est ab eis.

7 In Dominum prævaricati sunt,

quia filios alienos genuerunt:

nunc devorabit eos mensis, cum partibus suis.

8 Clangite buccina in Gabaa,

tuba in Rama;

ululate in Bethaven,

post tergum tuum, Benjamin.

9 Ephraim in desolatione erit in die correptionis;

in tribubus Israël ostendi fidem.

10 Facti sunt principes Juda quasi assumentes terminum;

super eos effundam quasi aquam iram meam.

11 Calumniam patiens est Ephraim, fractus judicio,

quoniam cœpit abire post sordes.

12 Et ego quasi tinea Ephraim,

et quasi putredo domui Juda.

13 Et vidit Ephraim languorem suum,

et Juda vinculum suum;

et abiit Ephraim ad Assur,

et misit ad regem ultorem:

et ipse non poterit sanare vos,

nec solvere poterit a vobis vinculum.

14 Quoniam ego quasi leæna Ephraim,

et quasi catulus leonis domui Juda.

Ego, ego capiam, et vadam;

tollam, et non est qui eruat.

15 Vadens revertar ad locum meum,

donec deficiatis, et quæratis faciem meam.

6 1 In tribulatione sua mane consurgent ad me:

Venite, et revertamur ad Dominum,

2 quia ipse cepit, et sanabit nos;

percutiet, et curabit nos.

3 Vivificabit nos post duos dies;

in die tertia suscitabit nos,

et vivemus in conspectu ejus.

Sciemus, sequemurque ut cognoscamus Dominum:

quasi diluculum præparatus est egressus ejus,

et veniet quasi imber nobis temporaneus et serotinus terræ.

4 Quid faciam tibi, Ephraim?

quid faciam tibi, Juda?

misericordia vestra quasi nubes matutina,

et quasi ros mane pertransiens.

5 Propter hoc dolavi in prophetis;

occidi eos in verbis oris mei:

et judicia tua quasi lux egredientur.

6 Quia misericordiam volui, et non sacrificium;

et scientiam Dei plus quam holocausta.

7 Ipsi autem sicut Adam transgressi sunt pactum:

ibi prævaricati sunt in me.

8 Galaad civitas operantium idolum,

supplantata sanguine.

9 Et quasi fauces virorum latronum,

particeps sacerdotum, in via interficientium pergentes de Sichem:

quia …