17 Et idcirco tæduit me vitæ meæ,

videntem mala universa esse sub sole,

et cuncta vanitatem et afflictionem spiritus.

18 Rursus detestatus sum omnem industriam meam,

qua sub sole studiosissime laboravi,

habiturus hæredem post me,

19 quem ignoro utrum sapiens an stultus futurus sit,

et dominabitur in laboribus meis,

quibus desudavi et sollicitus fui:

et est quidquam tam vanum?

20 Unde cessavi,

renuntiavitque cor meum ultra laborare sub sole.

21 Nam cum alius laboret in sapientia,

et doctrina, et sollicitudine,

homini otioso quæsita dimittit;

et hoc ergo vanitas et magnum malum.

22 Quid enim proderit homini de universo labore suo,

et afflictione spiritus,

qua sub sole cruciatus est?

23 Cuncti dies ejus doloribus et ærumnis pleni sunt,

nec per noctem mente requiescit.

Et hoc nonne vanitas est?